Stop met ‘je best’ doen
We doen er vaak alles aan om als goede werknemer gezien te worden. We maken zonder klagen tientallen overuren, houden ons stil als we wéér die promotie niet krijgen en slikken onze boosheid weg als we onterecht de schuld van iets krijgen. Vrouwen vaker nog dan mannen. Ik heb dat ook vaak gedaan, uit angst dat mijn manager me niet leuk of goed genoeg vond. En je raadt het al; het leidde niet tot meer waardering. Ik wekte eerder irritatie op. Ik begreep het niet: ik doe toch zo mijn best? Juist! Dat was precies wat er misging. Ik was aan het pleasen.
Waarom je boosheid uiten beter is dan pleasen
Complimenten krijgen is fijn. Aardig gevonden worden is fijn. Maar als dat ten koste gaat van je eigen grenzen, als je nooit eens “nee” of STOP! zegt, dan verlies je jezelf. Je bent aan het pleasen. Het effect? Minder waardering van je baas. “Huh?!?” Ja! Je baas voelt namelijk dat jij je eigenwaarde – het woord zegt het al: de waardering die jij voor jezélf voelt – van zijn goedkeuring laat afhangen. Je geeft hiermee je macht weg. Maakt jezelf afhankelijk. Dat wekt eerder weerstand dan waardering op, want je maakt hem verantwoordelijk voor jouw gevoel van eigenwaarde. Maar dat is niet zijn zaak, dat is jóuw zaak. Jij laat de ander over jouw grenzen gaan. Jij geeft niet aan wat je nodig hebt. En dat neem je de ander kwalijk.
Onredelijk zijn maakt je krachtig
Een manager van mij zat geregeld bovenop mijn neus om te kijken of ik alles wel goed deed op de werkvloer. Best irritant. Pas toen ik een keer, in mijn ogen, ‘onredelijk’ uitviel over iets, veranderde iets. Ik schrok er zelf van. Maar het voelde ook wel lekker. Krachtig. En in plaats van dat het een ruzie werd, mijn grote angst, hadden we uiteindelijke een gesprek over waar ik niet blij mee was en hoe bepaalde dingen beter geregeld konden worden. Na deze uitbarsting, en het gesprek, kreeg ik meer waardering en meer ruimte om de dingen op mijn manier aan te pakken.
Meer waardering? Laat je tanden zien
Af en toe je tanden laat zien, of beter nog: je behoeften aangeven, kan dus wonderen doen. Je laat daarmee zien dat je niet bang bent voor een conflict, of een eventuele afwijzing (verlating) door die ander. Je vertrouwt op jezelf; op je eigen verlangens en grenzen, in plaats van je afhankelijk te maken van de goedkeuring van de ander. In plaats van je macht weg te geven aan je baas, hopend op zijn goedkeuring, handel je meer autonoom. Vanuit jezelf, met je kwaliteiten én je beperkingen. Je zult merken dat je je hierdoor krachtiger gaat voelen. Minder afhankelijk. Dit straal je uit en dat zorgt er grappig genoeg voor dat je juist meer waardering krijgt. En als het niet van je baas is, dan wel van jezelf, omdat jij goed voor jezelf zorgt.
Sinds ik mijn boosheid meer omarm en ook vaker uit, heb ik meer zelfvertrouwen en leukere (werk)relaties. Of het maakte helder dat ik niet op de juiste werkplek zat. Mijn volgende en laatste blog in dit drieluik over boosheid gaat over je boosheid uiten in relaties: een daad van zelfliefde.
Dit vind je vast ook interessant om te lezen:
Ben je vaak woedend of boos? Dit is wat het over jou zegt
Vaak boos? Dit is waarom je deze emotie juist aandacht moet geven