De sluipmoordenaar die burn-out heet
Het antwoord is angst. Je wilt niet ziek zijn. Ik wilde ook niet ziek zijn en daarom sloegen al die symptomen niet op mij. Ontkenning is een enorm sterk beschermingsmechanisme. Als ik maar net deed alsof dat grote enge beest niet in de hoek van de kamer zat, ging het misschien vanzelf weg en was mijn leven weer ‘normaal’. Dus mijn hoofdpijn kwam vast ergens anders door, die stijve nek was omdat ik een verkeerde beweging had gemaakt en zo verzon ik voor elk pijntje wel een logische reden. Wat ook niet hielp, is het sluipmoordenaarskarakter van een burn-out. Het vormt zich gestaag als een piepklein lekje in een gigantisch zwembad. Aan het waterpeil merk je op het oog niets maar het lek kan achter de schermen desastreuze gevolgen hebben en tegen de tijd dat je doorhebt dat er iets mis is, is het vaak al te laat.
Angst is de dood van potentie
Had ik het anders gedaan als ik een uitgebreide omschrijving van mijn ziekte traject had gekregen? Als ik al mijn symptomen in een lijst had gehad? Waarschijnlijk niet. Om de simpele reden dat ik me niet kon voorstellen dat het mij zou gebeuren. Dezelfde reden waarom mensen tegenwoordig nog roken of achter het stuur zitten te appen. Er is geen noodzaak want het gaat nog goed en daarom slaat het niet op jou. Pas nadat het mij was overkomen, wist ik wat ik moest doen om mezelf nooit meer in zo’n waarschuwingslijstje te herkennen. Ik ben onder andere van carrière geswitched en naar het platteland verhuisd, iets wat preventief nooit in mij was opgekomen of wat ik toen gedurfd zou hebben omdat het zulke drastische veranderingen waren.
Falen is fucking fabulous!
Voor mij (en vele anderen) was toegeven aan ziek zijn hetzelfde als falen en daarom gaf ik maar niet toe. Het lastige hiervan is dat het me niet hielp en de uiteindelijke uitkomst alleen maar zwaarder maakte. Maar falen is alles behalve negatief: het is enorm positief én gezond want je leert er van. Je hebt namelijk een manier ontdekt waarop het niet moet: gefeliciteerd! Hoewel geen burn-out meemaken in z’n algemeenheid gezonder is, is het faaltasttische doormaken van een burn-out één van de grootste lessen die je kunt krijgen. Dus bevind je je, na het negeren van de lijstjes toch in deze situatie? Leuk is anders maar je kunt niet meer terug dus maak er dan maar het beste van. Omarm je inzinking, pluis het uit, doe therapie en ontdek waarom je dat cadeau hebt gekregen waar je niet op zat te wachten. Wat wil je nou eigenlijk met je leven? Welke verandering durf je eigenlijk niet te maken?
Herken jij je dit dit verhaal? Of heb je zelf met een burn-out te maken gehad en heb je net als Lonneke, tips? Laat het ons dan weten in een reactie!
