Een droom-invasie van mijn ex (en zijn vrouw!)

Van de week was het weer zover. Ik droomde dat ik in een caravan zat en hij kwam aanlopen. Ik voelde woede, hoe durfde hij! Tegelijkertijd was ik gevleid, hij kwam tenslotte weer bij me terug. Dat was namelijk altijd het ding: vechten om zijn aandacht, gekozen worden, het vechten zat zijn en voor mezelf kiezen maar na verloop van tijd toch weer in zijn armen vallen als hij me aandacht gaf. Ik moest altijd vechten om zijn aandacht, want hij was getrouwd. In deze droom was zijn vrouw er zelfs bij, ze ging hem vertellen wat hij moest doen om mij te overtuigen dat ik de ware voor hem was. Maar ik had geen interesse meer, was verder met mijn leven gegaan en bonjourde ze beiden mijn caravan uit.

Toen ik wakker werd was ik geïrriteerd dat ik weer zo’n droom had gehad. Ik rolde het defensieve ‘de lul, zal nog steeds getrouwd zijn, loze beloftes, zij mag ‘m hebben, losers’ riedeltje door mijn hoofd. Ergens hielp die boosheid om mijn gedachten aan hem te rechtvaardigen. Net als de denkbeeldige gesprekken waarbij ik alle perfecte verwijten voor zijn voeten gooide om hem duidelijk te laten zien dat hij de schuldige was! Maar waarvan precies? Waar maakte ik me na al die jaren precies druk om?

Wil je een openbaring? Ga onder de douche!

Onder de douche stond ik enorm filosofische dingen te bedenken. Ken je dat, dat het automatisme van douchen een meditatief poortje in je brein opent waardoor je tanden kunt poetsen terwijl je haar in het schuim staat en je tegelijkertijd openbaringen van epische proporties krijgt?

Ik realiseerde me dat ik die dromen en gedachten zelf in stand hou omdat ik nog steeds energie in mijn wrok steek. Wrok over zijn besluiteloosheid. Wrok over al die tijd die ik heb zitten wachten tot hij eens tijd voor me had. Boosheid over het feit dat hij maar contact bleef zoeken maar niet voor mij wilde scheiden. Wat nou als dat gewoon allemaal goed is?

Geef je ex een plekje in je hart

Wat nou als ik alleen de leuke dingen naar boven haal? Dat het prima is dat hij geen keuze maakte omdat ik dat uiteindelijk deed? Mijn leven is daarna volledig op z’n pootjes terecht gekomen, misschien juist wel dankzij het feit dat hij niet kon kiezen? Ik heb door onze affaire geleerd wat ik niet in een relatie wil en pluk daar nu de vruchten van. Kan ik onze geschiedenis dan niet beter een positief karakter geven? Als iemand zoveel voor je heeft betekent, dan heeft diegene een plekje in je hart en dat is goed. Mijn hart is groot en sterk genoeg om alle liefdevolle ervaring van voorgaande relaties te huisvesten. Wat is er mooier dan je hart te vullen met liefde? Ook als die liefde geen stand heeft gehouden.

Ik besloot de negatieve gedachten actief te stoppen zodra ze opkwamen. Geen onnodige herleving meer van het einde van onze relatie, geen denkbeeldige gesprekken meer. Het is goed zoals het is, ik hoef niet langer achterom te kijken. Zijn leven is mijn zaak niet meer, dus hoef ik daar ook geen fictieve invulling aan te geven om mezelf beter te voelen, want dat doet het niet.

Langzamerhand merkte ik dat de angst om hem tegen het lijf te lopen hierdoor verdween. Wat maakt het nog langer uit als ik hem tegenkom? Ik ben allang niet meer de persoon die ik toen was en heb zijn bevestiging niet nodig. Misschien knikken we naar elkaar en loop ik vervolgens door. Net zoals ik denkbeeldig langs die negatieve gedachten loop en deze achter me laat. Vrijheid is accepteren dat iets is zoals het is. Hij is mijn ex en dat is goed.

Droom jij ook nog weleens over je ex? En wat gebeurt er dan met je? Leuk als je het met ons wilt delen in de comments!

Lonneke van Oostveen is de Zeebeermin: schrijfster, naaister en bestaat voor zeker de helft uit katten. Op haar 35ste compleet gecrasht en geburnt. Daarna als een feniks uit de as herrezen, bekijkt ze het leven door een andere bril en schrijft ze graag over de dingen die mensen wel vaak denken maar niet vaak zeggen