Durven dromen

“Stiekem wil ik in een boomhut wonen” zegt ze. Haar ogen glimmen. “Ik droom van boomhutten. “Wat houdt je tegen?” vraag ik. “Uh. Het is nogal onrealistisch? Ik moet gewoon werken. Ik kan geen boomhut gaan bouwen. Laat staan erin wonen” zegt ze. Haar woorden prikkelen mijn geheugen. 

Jarenlang had ik stiekeme dromen. Dromen zonder datum. Zonder doel. Ver weggestopt. Bedekt met een veilige deken van overtuigingen. Met mijn dromen kon ik geen geld verdienen. Met mijn passie evenmin. Nu zet ik wankel de eerste stapjes in de wereld van doen. Durven, in de werkelijkheid. 

Vanaf het moment dat ik besloot dat ik mijn dromen centraal wil stellen in mijn leven, manifesteert het zich. Niets is krachtiger dan een deadline. Een doel. Ik weet waar ik over een jaar wil zijn. Nu en ooit. En ineens ben ik in beweging. Echt in beweging. Snel volgde een baan als copywriter en freelance klussen. Ook mijn grote dromen zijn niet stiekem meer. Ze krijgen plek in mijn agenda. Ruimte in mijn hoofd. Ik voed ze met aandacht. 

“En jij dan? Wat zijn jouw stiekeme dromen?” geeft ze de vraag terug. Ik aarzel niet. Niet meer. Publiekelijk toegeven wat mijn dromen waren, betekende dat ik kon falen. Het af moest maken. Ervoor verantwoordelijk gehouden kon worden. Wat als het niet zou lukken? 

Mijn droom

“Met schrijven m’n geld verdienen” antwoord ik. “Een roman schrijven. Schrijven over mijn onderzoek in Canada. Schrijven voor de Correspondent. Schrijven.” Als ik vertel over mijn plannen, voel ik de energie door mijn lijf stromen. Het zweet kriebelt in de plooien van mijn palmen. 

De vrouw lacht en vraagt hoe ik het doe. “Ik omring me met mensen die boomhutten voor mij bouwen, zodat ik in mijn dromen kan wonen. Klim je met me mee?”