Relaties: niet het antwoord op eenzaamheid

Als tiener wilde ik per se een relatie. Ik wilde liefde, erkenning en met de ander ‘samensmelten’. Alleen-zijn voelde namelijk incompleet. Ik probeerde mijn leegte te vullen met de roze purschuim van andermans liefde. Dat werkte averechts; ik voelde me in een relatie juist behoeftiger en nog veel incompleter dan als single. Au.

Na een aantal relaties en de nodige therapie, is mijn kijk hierop veranderd. Mijn onzekerheid werd minder, omdat die er gewoon mocht zijn. Het gevoel van leegte als ik alleen was, bleek oud zeer dat ik liefdevol kon opruimen. De grootste eyeopener: het leed zat hem niet in het alleen-zijn zelf. Het zat in mijn houding en oordeel naar het alleen-zijn, wat overigens niet hetzelfde is als eenzaamheid. Het zat hem in hoe ik omging met die eenzaamheid die ik voelde.

Waar eenzaamheid eigenlijk mee te maken heeft

Toen ik helemaal durfde te ontspannen in het alleen-zijn, veranderde er iets groots. Ik merkte dat als ik mezelf, mijn gevoel én de status quo helemaal kon accepteren zoals ze op dat moment waren, ik altijd harmonie kon vinden. Ja, zelfs geluk.

En dat symbiotische ‘samensmelten’ dat ik zocht? Daarvan bleek dus een 3.0-versie te bestaan: meditatie. Daarin had ik die samensmelting niet met slechts één man, maar met álles wat er is. Wow! Geweldig hoe je complete harmonie, geluk en rust kunt ervaren door in het ‘hier en nu’ te zijn. De kwaliteit van relaties wordt bovendien veel beter als je alleen kunt zijn. Want door in de basis genoeg te hebben aan je eigen gezelschap, ben je niet langer behoeftig richting de ander.

Vluchten voor eenzaamheid

Voel jij je onrustig als je alleen bent? Eenzaam? Slecht op je gemak? Voel je de neiging steeds naar mensen toe te gaan, of andere afleiding te zoeken? Kijk dan (bijvoorbeeld met meditatie) of je dat gevoel ruimte kunt geven, in plaats van ervoor weg te lopen. Durf je lang genoeg te zijn met dat wat zich aandient, dan komen er pareltjes tevoorschijn. Achter eenzaamheid vind je het weten dat je deel uitmaakt van het grote geheel. Achter woede vind je kracht. Achter verdriet komt uiteindelijk vreugde tevoorschijn. Onder de zware steen van onrust in je maag, tref je ruimte en ontspanning. Als je erdoorheen durft.

Ben jij graag alleen? Of ben je liever omgeven door mensen? Misschien leef je voor jou wel de perfecte balans. Laat het ons weten in de comments!