Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren
Fantaseren is leuk. Dan komt de glimlach, de vlinders, de zon en de liefde. Fantaseren begint met: “stel je nou toch eens voor dat…….”. De mens kan soms een raar beestje zijn, want zelfs in de fantasie legt de mens zichzelf vaak beperkingen op. Dan begint de fantasie over de nieuwe auto, en meteen springt daar de benzineprijs naar binnen. Of het geweldige droomhuis, met een vette glimlach wordt het ingericht en met de inrichting komen de beperkingen ook de droom binnen. Dan wordt fantaseren gewoon een verkapte vorm van piekeren.
Doelgericht fantaseren
Er is nog een vorm van fantaseren. Je kunt ook heel doelgericht fantaseren. Daar houden mensen ook van, nuttige dingen en concrete doelen stellen. Wanneer je doelgericht gaat fantaseren dan heet het visualiseren. Visualiseren is geweldig. Je gaat naar het eindresultaat. Alle obstakels zijn al overwonnen, alle beperkingen zijn al weg. Er is alleen dat ene perfecte plaatje, dat je tot in de details hebt gefantaseerd. Kleuren, geuren, geluiden en gevoelens tot in de millimeter uitgewerkt. Je hoeft je dan niet af te vragen hoe je daar gekomen bent, je hoeft er alleen maar even te zijn.
Maak er een visualisatie van
Nadat mijn zoon de pubertijd redelijk zonder brokstukken achter zich had gelaten en zich een jonge volwassen begon te vinden, wilde hij de tijd wel eens vergeten. Ik begon dan wel eens met piekeren, heel eventjes maar. Ik houd niet van buikpijn, hartkloppingen vind ik eng en van hyperventilatie krijg ik het benauwd. Dat piekeren beviel me niet.
Ik maakte er een visualisatie van. Ik ging die uitgegroeide puber zien als volwassen man, een leuke vrouw erbij, wat geweldige kindertjes. Die kindertjes leken een beetje op hem en een beetje op haar, natuurlijk een jongentje en een meisje. Het is mijn visualisatie! Ze huppelden mijn kamer binnen en riepen enthousiast om oma. Tegen de tijd dat ik bij de strikjes in het haar en de stoere jongensschoenen was beland, was mijn zoon alweer veilig thuis en ik eigenlijk weer vergeten dat ik begon was met piekeren.
Nu is alles geweldig
Er zitten diverse voordelen aan deze methode, ook voor mijn zoon. Ik was niet ongerust geweest en reageerde ook niet oververhit omdat hij wat later thuis was. Vol energie en vrolijk kom ik weer in het nu, met als gevolg dat mijn NU ontzettend gezellig blijft. De toekomst brengt misschien wel dat jongetje en dat meisje, die graag bij oma willen zijn. Misschien ook wel niet, dat maakt ook niet uit want nu is alles helemaal geweldig.
Waar pieker jij vaak over? Deel het in de comments!
