Veel mensen hebben last van het fomo-syndroom. Het gevoel dat je van alles mist: concerten, festivals, events, bezoekjes aan het strand en ga zo maar door. Want zeker als je in de stad woont, is er altijd wel iets te doen. Ook ik had last van FOMO. Het gaf me altijd een eenzaam en leeg gevoel als er van alles te doen was, maar ik niemand had om mee te gaan of een andere sociale verplichting had. En ik werd er ontzettend onrustig van. De hele wereld is leuke dingen aan het doen en ik zit thuis. Wat een saai kutleven! Niet dat ik dat had hoor, ik deed juist ontzettend veel leuke dingen. Maar het was simpelweg nooit genoeg.
Op de bank
En toen belandde ik in een heftige burn-out, die werd opgevolgd door een evenwichtsstoornis. Maandenlang lag in aan de bank gekluisterd en kon ik weinig meer dan een beetje de tuin in staren, slapen of kotsmisselijk zijn. Ik raakte langzaam gewend aan het missen van dingen. In het begin vaak met dikke tranen. De hele dag op de bank liggen, hopend dat er iemand op bezoek komt, is natuurlijk ook niet mijn life goal. En toch ontdekte ik ook de voordelen en eigenlijk de fun of missing out. Ja hoor, zul je denken, the fun of missing out: mijn reet. Maar ik zal je in vijf punten uitleggen waarom dingen missen gewoon echt wel lekker kan zijn.

1. Dat gras is niet zo groen
Na een tijdje op die bank bivakkeren, kreeg ik door dat veel mensen eigenlijk helemaal niet zo ontzettend genoten van hun drukke, hippe bestaan. Dat festival was leuk, maar na drie nachten niet slapen, had het zijn glans ook wel verloren. Op weg naar het strand hadden ze zonder airco in de file gestaan. En bij dat geweldige event bleken de artiesten zelf zo ongeveer het enige publiek. (Niet dat je dat aan hun fantastische foto’s op Facebook of Instagram kon aflezen uiteraard;-)
2. Alleen zijn is ook fijn
Op het moment dat ik dit schrijf, stuurt mijn vriend me filmpjes van een event in de stad. En ik zit lekker in het zonnetje in de tuin deze blog te schrijven. Mét een fuckin’ festini perenijsje woeiiii. Drie keer raden waar ik nu meer zin in had. Ik had allerlei wilde plannen voor deze zaterdag, maar toen ik opstond, had ik opeens veel meer zin in een dagje alleen zijn. En dat blijkt dus ook nog eens goed voor je te zijn.
3. In het echt valt het mee
Het begin van 2017 heb ik door mijn evenwichtsstoornis alleen gevierd. Of nou ja, vieren is een groot woord. Op 31 december lag ik om 21.30 uur in bed met een boek en oordoppen in. Wekenlang was ik ermee bezig: ik moederziel alleen op die bank, jankend als een kind. Ik vond mezelf ontzettend zielig. En toen was het moment daar en het viel reuze mee! Ik ben compleet door het vuurwerk heen geslapen en werd de volgende ochtend wakker alsof het een normale dag was. En dat is het natuurlijk ook gewoon, laten we wel wezen.

HEB JIJ HIER AL OVER NAGEDACHT 👉
Hoe ziet jouw 2025 eruit?
De meeste mensen denken er niet zo over na. Ze zijn te druk, te moe, of ze geloven niet dat het écht anders kan. Zonde! Dit is hoe wij het zien: Het leven is niet maakbaar, wel stuurbaar. En daar zijn gelukkig een heleboel handige trucjes voor zodat je leert het leven te sturen. Daarom starten we het nieuwe jaar met een gratis challenge, bedoeld voor iedereen die voelt dat 2025 meer te bieden heeft en die toe is aan verandering. Doe je ook mee? 🚀
4. Je geniet meer
Tegenwoordig ren ik niet meer als een dolle hond achter iedereen aan die wat leuks gaat doen. Dat is ook best lastig met een evenwichtsstoornis. Ik ga alleen als ik echt zin heb en het de protesten van mijn lijf daarna waard is. Sinds ik dat doe, geniet ik tien keer zoveel van activiteiten als vroeger. Ik was toen vooral bezig met laten zien hoe fantastisch mijn leven als single zonder kinderen was. Aan mezelf, en vooral aan die anderen. Elke scheet verscheen op sociale media. Nu ben ik veel minder met mijn telefoon bezig, maar gewoon helemaal aan het genieten in dat moment.
5. Het scheelt geld
Toen ik die maanden op de bank lag en nauwelijks de deur uit kon, merkte ik pas hoeveel geld ik uitgaf aan al die sociale activiteiten. Mijn spaarrekening groeide opeens als kool. En dat geeft me dus enorme vrijheid. Ben ik te moe om te koken? Dan bestel ik eten. Voel ik me niet goed, dan ga ik met een taxi naar een vriendin in plaats van met de fiets. Wil mijn zusje met kleine portemonnee er even tussenuit, dan geef ik haar een weekendje weg cadeau. Natuurlijk bewaar ik ook nog een beetje geld voor die reis naar IJsland. Ik wil natuurlijk niet álles missen, dat snap je wel.