Dit gevoel heeft Charlotte (33). Ze schrijft ons: ‘Ik voel walging als ik in de spiegel kijk en ik ben bang om ouder en dus lelijk te worden. Er zit een angst van alleen zijn onder, want ik ben al een tijdje single. Met therapieën of lichaamsgericht werk lukt het me niet om goed in contact te komen met mezelf. Ik kom niet door die pijn heen en doordat ik uitstraal dat ik mezelf lelijk vind, zien anderen (mannen) het ook niet. Dus de negatieve overtuiging “ik blijf alleen, niemand wil bij mij zijn” blijft in stand. Hoe maak ik nou toch contact met mezelf als mijn hele spiegelbeeld schreeuwt “gadverdamme”?’

Door welke ogen kijk je?

Het zou zo mooi zijn als we in een wereld zouden leven waar dit soort vragen niet hoeven te bestaan. Het is zo zonde. Je weet nu al hoe dit gaat: als je over 10 jaar terugkijkt op jezelf, dan denk je: “Ah, was ik nog maar zo mooi als toen ik 33 was.” Je bent nu op je knapst, ook al zie je het niet, dus dat is zo lastig aan dit soort dingen.

Als je jong bent, identificeer je je nog niet met de buitenwereld. Je trekt aan wat jij mooi vindt en gaat vol zelfvertrouwen naar school. Als je ouder wordt ga je je steeds meer aantrekken van wat de buitenwereld vindt. Je kijkt niet meer door je eigen ogen, maar je kijkt door de ogen van een ander. Dat zijn meestal niet de meest positieve ogen, dus daar zie je de onzekerheid eigenlijk ontstaan. 

Identificeren met de buitenkant

Wat je hier eigenlijk ziet, is dat Charlotte zich geïdentificeerd heeft met het lichaam. Ze is geïdentificeerd met de buitenkant. Het is dan ook heel moeilijk om daarvan te houden, want je bent dan je lichaam. Het is onmogelijk om je daarmee te verbinden, want dat is iets tijdelijks. Je wordt elke dag een beetje ouder en elke keer schrik je dan weer van je uiterlijk. Als je je identificeert met het lichaam, dan zie je eigenlijk ook de dood naderen. Dus je bent verbonden met iets dat sterft.

Dat los je niet op door jezelf ineens voor te doen alsof je knapper bent. Dat ga je ook niet oplossen met allerlei chirurgische ingrepen. En je zal merken dat dat alleen maar meer olie op het vuur is. De lelijkheid zit in je hoofd, en daar zit dus ook de oplossing.

Ik ben niet mijn lichaam

Dit wil je ontkoppelen. ‘Ik ben niet mijn lichaam’. Wie jij bent, heeft niets te maken met je lichaam. Zo zien wij het vanuit een non-dualistisch perspectief. “Ik ben mijn lichaam niet, ik heb een lichaam.” “I am not my body, I love my body.” Dit is een geweldig mantra, want doordat je het niet meer zelf bent, is het ook makkelijker om ervan te gaan houden. Je bent meer dan alleen je lichaam. Kijk maar eens naar je hand. “Ben ik die hand of heb ik een hand?” Je bent veel meer dan je hand, maar je hebt wel een hand.

Ups & Downs

Een andere belangrijke stap is om te beseffen dat het pad naar zelfliefde niet altijd lineair is. Het kan met ups en downs gaan, en dat is oké. Wees geduldig met jezelf en neem kleine stapjes. Het kan helpen om positieve affirmaties te gebruiken, zoals “Ik ben meer dan mijn lichaam” of “Ik waardeer mijn lichaam voor alles wat het voor mij doet”. Het herhalen van deze affirmaties kan helpen om je mindset langzaam te veranderen en je meer verbonden te voelen met je innerlijke zelf. 

Meer luisteren hierover?

Beluister de podcast ‘Zo zet je een negatief lichaamsbeeld om in iets positiefs’ hier via Spotify of klik op de mediabalk hieronder.