‘Ik probeer de gevoelens voor mijn ex los te laten, het is beter dat we uit elkaar zijn’ zei een vrouw onlangs in mijn coachingspraktijk. ‘Hoe doe je dat dan, loslaten?’ vroeg ik. ‘Door te bedenken waarom het beter is dat het uit is.’ ‘En, werkt het?’ vroeg ik. ‘Nee. Het gevoel gaat maar niet weg, wat ik ook doe.’ Zó herkenbaar. Ik ben soms ook zó klaar met bepaalde emoties, maar wat ik ook probeer: loslaten lukt niet. Hoe komt dat toch? Ik stapte in m’n onderzoeksjas en ging op pad. Het nogal opmerkelijke antwoord vond ik op mijn meditatiekussen. Daar waar je ruimte creëert en inzichten ontstaan.

Loslaten is toelaten

Proberen iets los te laten, betekent vechten tegen de status quo. Tegen emoties waar je zo graag vanaf wilt: pijn, verdriet, eenzaamheid, woede. Vechten tegen je emoties, is vechten tegen (een deel van) jezelf. En dat doet altijd meer pijn, dan het voelen van de pijn die er op dat moment is. Het werkt nog averechts ook. Hoe langer je vecht (of vlucht), hoe langer de emotie aanhoudt, en hoe vervelender het wordt.

Gevoel laat zich niets vertellen. Ook schikt het zich niet naar jouw agenda. Je kunt dus niet rationeel besluiten wanneer een gevoel voorbij moet zijn. Grappig genoeg ligt de oplossing precies in het tegenovergestelde van loslaten. Namelijk in accepteren, het er laten zijn, ruimte geven en vriendelijk naar je emoties kijken.

Hoe laat je loslaten los?

Lekker met een kop thee en een portie boosheid zitten, gaan we niet zo snel doen. Voor acceptatie helpt een pro-actieve benadering echter juist wel. Mij lukt dat het beste met meditatie. Soms denk ik: ‘Oh nee, dat gevoel durf ik niet binnen te laten! Het doet teveel pijn. Waar is de nooduitgang?!’ Maar tijdens het mediteren blijkt het altijd minder heftig en langdurig dan verwacht. De meeste emoties zijn na een paar minuten voorbij – als ze de aandacht en ruimte krijgen die ze nodig hebben. 

Cliënten in mijn coachpraktijk leer ik dit ook. ‘Ik werd direct rustiger toen ik mijn emoties vriendelijk aankeek,’ vertelde de vrouw wiens relatie voorbij was. ‘Terwijl het daarvoor net een soort slag om Waterloo was in mijn hoofd. Maar dit voelt zoveel beter en liefdevoller naar mezelf.’ Conclusie: laten we dat loslaten gewoon lekker loslaten. En juist vriendelijk omarmen wat opkomt. Of zoals mysticus Osho zegt: ‘Wees een gastheer of -vrouw voor je gevoelens.’