Meer liefde toevoegen in je werk, zo doe je dat.

Deze vraag ontvingen we van een podcast-luisteraar. “In mijn functie als onderzoeker bij de Ombudsman moet ik continu oordelen over het overheidshandelen. Ik vind mijn werk heel leuk, maar zodra ik in een rapport een oordeel moet vellen, voel ik angst en vertwijfeling. Ik weet niet of dit komt door mijn onzekerheid en dat ik sterker in mijn schoenen moet staan, of dat het me ook gewoon ongelukkig maakt om die oordelen te vellen. Ik zou graag willen dat ik meer liefde kon toevoegen in mijn werk en ik heb het gevoel dat het gelijk geven van één van de partijen dit eigenlijk in de weg staat. Is dit mogelijk binnen mijn werk of moet ik op zoek naar een andere baan?”

Weggaan of blijven?

Als je werk niet meer matcht met hoe jij in het leven staat, kiezen we er steeds vaker voor om op zoek te gaan naar een andere baan. Maar is dit altijd de beste oplossing? Als je telkens als het niet meer passend voelt wisselt van baan, leid je een soort Tinder-bestaan. Past het niet? Dan swipe je weer opzij en ga je naar de volgende. Op deze manier blijft je werk vaak oppervlakkig. Vraag jezelf eens af, mag er discomfort zijn?

Een uitnodiging zou kunnen zijn om binnen je huidige werk te zoeken naar een mogelijkheid om meer liefde toe te voegen. De oordelen die de vraagsteller binnen haar werk moet vellen zijn cruciaal binnen een democratie. De vraag is alleen, ben jij zelf dat oordeel? Identificeer jij je met het oordeel?

Interpretatie van feiten

Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen feiten en jouw interpretatie van die feiten. Het is de kunst om los te komen van de eigen invulling die je eraan geeft. ‘Ik vind dit oneerlijk of ik vind dit zielig of ik vind dit vervelend’. Kijk naar de feiten zelf en heb geen moreel bezwaar. Er is een inbraak geweest en de dader heeft ook recht op verdediging. Dat staat los van of het verkeerd is wat de dader gedaan heeft. Het gaat hier niet om jou, maar om je bijdrage aan het systeem en de veiligheid van het land. Jij velt het oordeel niet, dat doen de feiten. Het werk aan zich is belangrijker dan of jij het eens bent met het oordeel of niet.

Welke les kan ik leren?

Maar nou komt het: waarom geeft dat een moeilijk gevoel? Het is niet omdat je zo graag met liefde bezig bent, maar dat je bang bent voor het oordeel wat mensen hebben over het oordeel dat je geveld hebt. Zie het als een training in het losweken van je identificatie met het oordeel. Daarna mag je gewoon weer tevreden zijn over jezelf en jouw rol daarin en hoef je niet bang te zijn voor wat anderen ervan vinden. Want dat is de valkuil. Je kunt daar steeds soepeler in worden. Dit is een mooie kans om dat te oefenen en daar beter in te worden. Het is een kwestie van tijd en oefenen en dan komt het vaak vanzelf goed. Ons advies: blijf vooral daar, leer ervan en groei daarin.