Hoe staat het nu met mijn gezondheid?

Sporten en gezond leven krijgen sinds een halfjaar een steeds grotere rol in mijn leven. Tijdens de Doorbraakdagen heb ik gezondheid zelfs bestempeld als één van mijn kernwaarden. Blaak ik dan van gezondheid? Nou, eerlijk gezegd niet echt. De investering in mijn fysieke gezondheid voelt meer als compensatie voor de mentale uitdagingen van mijn nieuwe bestaan als co-ouder. En ook op het fysieke vlak zijn er uitdagingen. Want zeurende rugpijnen hebben een negatieve invloed op mijn humeur. Lastig om daarmee de leuke, geduldige vader te zijn die ik mijn kinderen én mezelf gun. Ik sta dus helemaal open voor wat Miracle Roadmap gaat brengen.

Wie ben ik als ik mijn verhalen loslaat?

Wat ik fijn vind is dat je Miracle Roadmap niet alleen doet, maar ook niet allemaal in een grote groep. Je bent namelijk ook onderdeel van een cirkel, een groepje van 15 mensen uit je regio onder begeleiding van een coach. In ons geval zelfs twee coaches. Elke week wisselen we online een uurtje ervaringen uit. Ik haal er steun en verdieping uit om dingen uit m’n leven met hen te delen. Dat werkt goed omdat we dezelfde 365-taal spreken.

Tijdens de eerste online Roadmapsessie van Arjan kreeg ik al direct een mooi inzicht: het oordeel vervangen door nieuwsgierigheid. Ik realiseer me hoe snel ik in oordelen schiet. En hoe weinig ruimte dit overlaat voor miracles: mooie dingen die ontstaan als je ze geboren laat worden. Want wat je denkt over een ander, zegt vaak meer over jezelf. En wat je vindt van de dingen die er in je leven gebeuren, zijn maar verhaaltjes die je jezelf vertelt. Hoe je het ook kan zien: alles wat er op mijn pad komt, dient mij. Door de bijbehorende oefening ontdek ik dat het veel lucht geeft om op deze manier naar het leven te kijken. Zo heb ik door het verliezen van mijn biologische vader een andere vader teruggekregen, en daarmee een stabiele jeugd. En m’n scheiding heeft me deze ontdekkingstocht gebracht, naar meer bewustzijn in het leven. Ik zal nog vaak stilstaan bij de vraag wie ik ben als ik mijn verhalen loslaat.

Alles is liefde of een schreeuw om liefde

Vrijdag diezelfde week rij ik met cirkelgenoot John naar Veenendaal voor de eerste livedag. Daar ontmoeten we de anderen uit onze cirkel. De Basiliek voelt voor mij heel vertrouwd, een warm bad. Niet alleen doordat ik het ken van de Doorbraakdagen. En ook niet per se door zien van fijne mensen die ik daar leerde kennen. Het is de open, veilige sfeer tijdens de livedagen die zorgt dat ik open durf te zijn. Ik voel dat ik er mag zijn, helemaal zoals ik ben. En daar ben ik niet alleen in. Je met elkaar verbinden is waar deze plek om draait. 

Wat ik me herinner van de eerste livedag is vooral deze krachtige oefening: woede durven voelen en het eruit schreeuwen. Want in woede zit levensenergie. Dat schreeuwen lukt me aardig – flashbacks naar m’n studententijd. Maar ik merk dat er eerder verdriet naar bovenkomt dan dat er iets bevrijd wordt. Ik link het aan het inzicht, dat er onder verdriet boosheid zit. Maar blijkbaar wil het er nog niet uit. Of waarschijnlijker; ik durf het nog niet aan. 

Ook haal ik een concreet actiepunt uit de dag: emotioneel beschikbaar zijn voor m’n ouders. Want daar mag de liefde wel wat meer gaan stromen. Dat kan door zachtheid en liefde toe te laten. Een mooi inzicht dat ik daarbij kan gebruiken: als je met liefde kijkt, zie je alleen maar liefde, of een schreeuw om liefde.

De EMDR-oefening van coach Patrick sluit de dag op een bijzonder manier af. Terwijl ik mijn ogen heen en weer voel schieten, wordt er een programma voor zelfliefde geïnstalleerd. Ik krijg er een warme gloed over m’n lijf van. En natuurlijk ben ik benieuwd of ik er effect van zal merken.

Hoe een plant de weg naar de liefde blijkt

Vier weken focus op het thema gezondheid heeft me veel gebracht. Ik heb de meeste ochtenden de mini-meditatie van David gedaan – naast mijn eigen ochtendroutine. En keuzes maak ik vaker intuïtief. Ik doe dingen die goed voelen, waar ik zin in heb, of die me helpen groeien. En het lukt me beter om dingen met aandacht te doen. Om een fijne sfeer met m’n kinderen te hebben. Met minder controle en meer vertrouwen op een goede afloop. Wat ook grappig is: in mijn journal lees ik van alles terug over rugpijn. Die zeurende pijn was ik dus haast alweer vergeten.

Mijn grootste overwinning: een plant aannemen van m’n moeder. Het klinkt lachwekkend, maar het wordt me steeds duidelijker wat een moeite ik heb met liefde ontvangen. Deze plant staat er symbool voor. En ‘m aannemen heeft me daar niet alleen bewust van gemaakt. Het heeft een bres geslagen in de dijk die de liefdesstroom naar mij blokkeerde. Mijn volgende stap wordt dan ook om de liefde meer toe te laten. In mijn volgende blog over het thema Relaties lees je hoe me dat afgaat.

 

Ho, wacht even met verder lezen...

In september is het weer zover!

Dan starten we weer met ons impactvolle programma Miracle Roadmap waarbij je stap voor stap dichterbij jezelf komt. Het is een magische reis waarin je een nieuwe manier van kijken, voelen, denken en vertrouwen zult ontwikkelen. Meld je aan voor de interesselijst en je wordt als eerste op de hoogte gebracht als de deuren openen!