Annelies: "Door mijn ziekbed zie ik in dat ik met de dingen die ik doe wil bijdragen aan de wereld"

Je mooiste leven leven na kanker

Annelies heeft heel wat meegemaakt in haar leven. In 2016 scheidde ze van haar ex en een jaar daarvoor ging het bedrijf, waar ze bijna 10 jaar met plezier had gewerkt, failliet. Door het faillissement van haar vorige werkgever, door de scheiding en doordat ze op haar nieuwe werkplek haar draai niet kon vinden, kwam ze in een eerste burn-out. En toen ze later in een nieuwe baan startte als engineer bij een bedrijf in superjachten, net nadat ze opgekrabbeld was en zich eindelijk weer gelukkiger voelde, kwam de volgende bom. Borstkanker. Het was al uitgezaaid naar vijf plekken. Annelies moest direct een zwaar traject in van chemotherapie, een operatie en bestralingen.

Toen Annelies eenmaal schoon was verklaard, kon ze maar één ding denken: “Nu is het tijd om mijn mooiste leven te leven!”. Maar echt mooi was haar leven niet direct. Herstel na kanker bleek niet niks. “Ik ging versneld in de overgang, sliep slecht en bij het opbouwen op het werk was er weinig begrip voor mijn situatie. Collega’s dachten dat ik weer de oude was. Ik liep toch rond op het werk?! Maar ik was nog helemaal niet volledig hersteld. Ondertussen wilde ik het graag goed doen en mezelf bewijzen. Dus zei ik geen nee toen ik een project in mijn schoenen geschoven kreeg dat eigenlijk niet paste. Zo kwam ik in 2021 opnieuw met een burn-out thuis te zitten.”

“Wat doe ik hier?”

Toen haar tweede burn-out toesloeg, wist Annelies dat het tijd was om aan zichzelf te werken. “Ik was klaar met steeds in cirkeltjes draaien. Er moest iets gebeuren! Ik startte met een psycholoog en ging in de zomer van 2022 in mijn eentje op vakantie. Ondertussen was ik mijn werk weer aan het opbouwen, maar op vakantie vielen alle puzzelstukjes op hun plek. ‘Dit werk past niet bij me!’, durfde ik eindelijk aan de bedrijfsarts toe te geven. Eén van mijn kernwaarden is natuur. Wat doe ik dan bij een bedrijf in superjachten? Door mijn ziekbed ben ik gaan inzien dat ik iets wil doen waarmee ik kan bijdragen aan de wereld. Daar paste dit werk niet bij.”

In diezelfde periode kwam Miracle Roadmap op Annelies’ pad. Het leek Annelies direct iets voor haar, maar de investering vond ze wel een ding. “Ik heb van huis uit meegekregen om zuinig met geld om te gaan en heb altijd geleerd dat geld uitgeven aan jezelf zonde is. Dus het voelde als een groot ding om dit bedrag over te maken. Tegelijkertijd was ik ervan overtuigd dat dit was wat mij zou gaan helpen. Ik ging er vol vertrouwen in!”

Blanco begin

In die periode voelde Annelies zich nogal ontheemd. “Ik had geen werk meer. Mijn relaties met mensen om me heen liepen niet zo lekker. Zo was ik vriendinnen kwijtgeraakt, omdat zij me egoïstisch vonden nu ik met mijn eigen ontwikkeling aan de slag was gegaan. Ook financieel was er onzekerheid, nu ik geen baan meer had.”

Mede daarom vond ze de woorden die David op de eerste live-dag op het podium uitsprak zo raak. “Hij kwam op en zei zoiets als ‘Ik heb geen draaiboek. Ik vertrouw dat het vanuit het niet weten het vanzelf ontstaat.’ Op dat moment was ik verbaasd. Later viel het kwartje: dit was ook waar ik stond. Ik wist niet precies wat ik moest doen en wat ik wilde. Maar ik had het vertrouwen dat dat vanuit het niet weten vanzelf weer zou komen.”

Opkomen voor jezelf

Eén van de dingen waar Annelies mee aan de slag is gegaan tijdens Miracle Roadmap, is haar moeite met nee zeggen. Met een lichte trilling in haar stem vertelt ze: “In mijn jeugd heb ik altijd een masker op gehad. Ik was dik en wilde juist omdat ik dik was graag leuk gevonden worden. Dus ging ik me anders voordoen en pleasen om er maar bij te horen. Als ik het ergens niet mee eens was, zei ik dat vooral niet. Stel je voor dat mensen bij je weg gaan. Dat hele riedeltje van over mijn grenzen gaan en geen nee durven zeggen, is ook wat me later in de burn-out heeft geholpen.

Inmiddels gaat dat een stuk beter, vertelt Annelies trots. Oefening baart kunst! Ze heeft er zelfs binnen haar eigen Miracle Roadmap-cirkel mee geoefend. “Met de cirkel doen we steeds een nabespreking na de live-dag. Ik had aangegeven dat ik het leuk zou vinden om dat bij mij in de tuin te doen. Maar daarna werd besloten om het bij iemand anders te organiseren. Ik zei niets, maar merkte dat ik er vervolgens een paar dagen mee zat. Toen dacht ik “Jeetje, ik ben 52, waarom durf ik dit niet te zeggen? Ik ga een appje sturen! Mijn hart klopte in mijn keel na het versturen, maar ik kreeg alleen maar goede reacties. We hebben het toch in mijn tuin gedaan en het was één groot feest.”

Leren loslaten

Iets waar Annelies in Miracle Roadmap veel over heeft gesproken en nagedacht, is de relatie met haar oudste dochter. “Zij heeft veel moeite gehad met de scheiding en het werd nog ingewikkelder toen ik kanker kreeg. Hierdoor ging het niet goed met onze relatie en is ze bij haar vader gaan wonen. Ik voelde me een mislukte moeder door hoe alles was gelopen. Daarnaast vertrok ze afgelopen november alleen op reis naar Zuidoost-Azië. Ik had haar al niet vaak om me heen en nu zou ze ook nog écht fysiek weggaan.”

In plaats van in het verdriet blijven hangen, leerde Annelies er anders mee om te gaan. “Het was mijn allergrootste les in loslaten. Ik heb haar voordat ze vertrok gezegd ‘Ik ga jou niet bellen, maar ben wel altijd voor jou bereikbaar. Alleen als jij dat zelf wilt!’. Het bijzondere is dat mijn dochter steeds vaker ging bellen. Waar ik voorheen vaak met oplossingen kwam als ze ergens mee zat, besloot ik nu alleen te luisteren. Dat vond mijn dochter juist heel fijn.”

Over een paar weken komt Annelies’ dochter terug. Annelies kijkt er enorm naar uit om haar weer in haar armen te sluiten, en heeft tegelijkertijd haar verwachtingen over het terugkom moment losgelaten. “Ik zie wel wat er gebeurt. Ik vind het sowieso prachtig dat ik haar tijdens de reis vaak heb gesproken via FaceTime. Ik heb daardoor een stukje met haar meegereisd. Deze week was ik nog samen met haar op de vulkaan en in het oerwoud op Sumatra. Dankzij haar verhalen op Polarsteps en de gesprekken voelde ze dichterbij dan ooit.”

Droom: natuurcoach en fotograaf worden

Ook op werkvlak leerde Annelies meer te vertrouwen dat het wel goed komt. “Ik werk nu als vrijwilliger bij een centrum voor mensen met kanker. Als gastvrouw bied ik gerichte ondersteuning aan gasten om hun veerkracht te hervinden. Daarnaast maak ik natuurwandelingen met gasten. Ik zit in de WW, maar heb alle vertrouwen dat – zoals David dat zo mooi zegt – het pad vanzelf ontstaat zodra je een stap zet.”

Welk pad Annelies voor zich ziet? Ze droomt ervan om te werken als natuurcoach én fotograaf. Als natuurcoach wil ik mensen die na kanker vastlopen in de maatschappij weer op het juiste pad helpen en hun veerkracht teruggeven door te wandelen in de natuur.” Op dit moment oefent ze al veel met dit werk bij het centrum waar ze werkt. “Ik mag daar van alles doen en krijg veel prachtige woorden terug over wat ik doe. Het geeft me veel energie als mensen met wie ik een gesprek heb gehad lichter de deur uitgaan. In mijn derde ronde Miracle Roadmap binnenkort wil ik ook gaan kijken hoe ik de tools die ik heb geleerd, kan gebruiken om als gastvrouw en natuurcoach anderen op weg te helpen.”

Verliefd op het leven

“Goh, als ik kijk naar wat ik heb gedaan, dan is dat eigenlijk best veel!”, concludeert Annelies glimlachend aan het eind van ons gesprek. “Deze week liep ik met mijn hondje door de natuur en overviel me het besef dat ik weer verliefd ben op het leven. Ik heb geen vast omlijnde baan en geen relatie, maar ik voel veel meer innerlijke rust en vind mezelf meer oké als persoon dan ooit. Het zou zeker leuk zijn als ik nog eens een vent tegen het lijf loop. Dat gun ik mezelf. Niet omdat ik een man nodig heb om gelukkig te worden, want gelukkig ben ik al. Maar wel omdat het prachtig zou zijn om met diegene vanuit verbinding en liefde samen leuke dingen te doen en elkaars rots te zijn. Samen genieten van het leven.”