Geweldig recept voor een burn-out
Ik was 35 toen ik crashte. Ik had een meer dan goed betaalde creatieve functie bij een groot Amerikaans bedrijf. Ik was goed in wat ik deed maar ik werd er niet lyrisch van. Maar ja, het betaalde de rekeningen dus ik ging maar door. Tot de uitslag van een routine uitstrijkje niet goed bleek te zijn en ik beginnende baarmoederhalskanker had. Dit, in combinatie met werkdruk, een paar slechte relaties en een kruiwagen, plus zo’n reisbackpack en een aantal van die handige opvouwtasjes vol emotionele bagage was het recept voor een totale meltdown.
Mijn herstel duurde in totaal 2,5 jaar want lichamelijk en geestelijk was ik een wrak. Omdat ik enorm bang was om mijn baan te verliezen moest ik van mezelf weer zo snel mogelijk beter worden! De bedrijfsarts was dit uiteraard met mij eens, maar dat werkte alleen maar averechts op mijn herstel. Het is natuurlijk de taak van een bedrijfsarts om zieke medewerkers weer zo snel mogelijk aan de bak te krijgen. Maar de agressieve ondervragingen met de empathische diepgang van een pannenkoek veroorzaakten alleen maar meer stress omdat hij, en daardoor ik óók, de ernst mijn toestand in twijfel trok. Het resultaat was huilen en hyperventilatie als ik alleen maar in de buurt van het kantoor kwam. Tja, daar zat dus een dingetje.
Ik sprak mijn angst en twijfel uit bij therapie. Uiteindelijk heeft mijn psycholoog een rapportage aan de bedrijfsarts gegeven met daarin mijn diagnose en het advies zo min mogelijk druk uit te oefenen zodat ik aan mijn herstel kon werken. En dat hielp. Pas toen werk volledig wegviel kon ik écht het dieptepunt bereiken. Gelukkig maar want de bodem van de put bleek een stevige fundering voor een betere toekomst.
Durf te dromen over je droombaan
Door een simpele oefening constateerde ik dat de verplichting van werk en op kantoor zitten, mijn ziekmakende energie-slurper was. Maar ik zat zo vast in de overtuiging dat ik niets anders kon en dat het verlies van mijn riante inkomen gelijk zou staan aan dakloos raken. Trots, bewijsdrang en voornamelijk angst voor mislukking hielden mij in een passieloze fuik van stress en lamlendigheid gevangen. Hoe kwam ik daar in godsnaam uit?
Het begon met dromen. Wat zou ik doen als geld en tijd geen rol speelden? Waar zou ik vol energie mijn bed voor uitspringen als ik me geen zorgen hoefde te maken over de huur, over wat de maatschappij van mij verwachte, als ik kon doen wat ik wilde? Waar werd ik gelukkig van? Wat zorgde ervoor dat ik de tijd vergat als ik er mee bezig was? Het bleek mijn hobby van kleding maken te zijn. Als ik achter mijn naaimachine zat dan vergat ik gewoon te eten, ik ging er helemaal in op! Hoe fantastisch zou het zijn om daar geld mee te verdienen! Maar hoe kon ik daar mijn werk van maken?
Maak van je passie je beroep!
Ik besloot als creatieve bezigheidstherapie om naailes te gaan volgen om mijn kennis uit te breiden. Als positieve tegenhanger van mijn stomme werk begon ik ook met de opleiding tot coupeuse zodat ik tenminste iets had om naar uit te kijken. Tot mijn modevakdocente op een dag vroeg of ik wel eens had overwogen om zelf docent te worden? Er was namelijk nog geen modevakschool in mijn woonplaats, ik had talent maar bovenal passie, zou het mijn nieuwe beroep kunnen worden? En dat was het moment dat alle puzzelstukjes in elkaar vielen! Ik had zo’n vastgeroeste overtuiging dat loondienst de enige manier van geld verdienen was, dat ik nooit had durven dromen om van mijn hobby mijn beroep te maken en eigen baas te worden. Maar daar begon het mee: met dromen.
En zo werd het afgelopen jaar mijn eigen bedrijf geboren: Zeebeermin Producties. Voor de helft doe ik een stukje van mijn oude werk: ik ben freelance schrijver. Het leukste en creatiefste deel van het werk zónder stomme meetings en luidruchtige kantoortuinen! Ik ben nog bezig met de opleiding voor coupeuse en alvast gestart met workshops te geven aan iedereen die zijn eigen kleding wil leren maken. Ik mis mijn goede salaris soms, maar dat weegt niet op tegen de vrijheid en het enorme plezier in werk wat ik nu heb. Minder is in dit geval zoveel meer! Zekerheid is fijn maar het onzekere pad is een vruchtbare grond voor passie, potentie en vreugde, als je maar durft te dromen! Waar droom jij van? Wat zou jij doen als tijd en/of geld geen rol speelt, want daar ligt je hart!
