Natasja: “Het voelde alsof ik alles kwijt was: mijn huis, werk, relatie en de kinderen.”

Liefde in een andere vorm

Natasja is een bourgondische Brabantse. Ze werkt als begeleider van mensen met autisme, is gescheiden en is – zoals ze dat zelf zo mooi zegt – “moeder op afstand”. Een keuze die ze mede door Miracle Roadmap durfde te maken. Na de scheiding kozen haar kinderen ervoor om bij haar ex-partner te wonen. “Eerst vond ik het frustrerend en verdrietig dat ik ze niet veel meer om me heen had. Dan wilde ik er afspraken over maken. Maar ik snapte ook wel dat mijn kinderen – twee tieners – een eigen leven hebben en niet altijd tussen twee huizen willen heen-en-weren.”

Miracle Roadmap leert Natasja om buiten de gebaande paden te denken. “Ik ging beseffen, zoals David dat zo mooi zegt, dat liefde er altijd is, maar dat de vorm kan veranderen. Je moet het niet in een bepaalde vorm willen stoppen. Toen hebben we besloten dat de kinderen volledig bij mijn ex gingen wonen. Eén keer per week ga ik langs en blijf ik daar eten. Dan maken we er echt een moment van. Dit is een vorm zonder gedoe. Het is goed voor mij en goed voor de kinderen. Vaste lijnen loslaten en kijken hoe het anders kan heeft mij geholpen om meer dankbaar te zijn voor wat we hebben met elkaar.”

Op het goede moment

Miracle Roadmap kwam voor Natasja precies op het goede moment in haar leven. “Het voelde alsof ik alles kwijt was toen ik in 2022 naar de Doorbraakdagen ging. Ik had geen woonplek nadat een nieuwe relatie was uitgegaan. Ik zat in de rouw om mijn scheiding en om het feit dat ik de kinderen minder zag. Ik voelde me een loser en zat door de situatie ook thuis van werk. Toen ik proefde van de inspirerende sfeer op de Doorbraakdagen, wist ik dat Miracle Roadmap iets voor mij zou zijn om uit dit dal te klimmen.”

Op haar werk besprak Natasja dat ze hieraan wilde meedoen. Het voelde als een cadeautje toen de hr-medewerker zei “Wacht, daar hebben we nog wel een potje voor!”. Haar werkgever bleek het programma volledig te vergoeden (iets wat overigens vaak gebeurt, terwijl werknemers het meestal niet verwachten). Dat bevestigde Natasja nog meer in het idee dat dit het pad was dat ze wilde bewandelen.

Verrekte confronterend

“Mag ik heel eerlijk zijn?”, vraagt Natasja met een klein lachje in haar stem als ik haar vraag hoe ze Miracle Roadmap ervaart. “Het is wel verrekte confronterend. Het programma is een enorme spiegel op mijn eigen processen. Stapje voor stapje ga je dingen verwerken, andere keuzes maken en ook je schaduwen en schadeplekken omarmen. Dat is een heleboel bij elkaar. Maar dat alles, en vooral het stukje zelfacceptatie, heeft me wel een completer en gelukkiger mens gemaakt.”

Het perfecte verleden loslaten

Het meest confronterend vond Natasja het om haar idee van een perfect verleden los te laten. Dat gebeurde toen ze een familieopstelling op het podium mocht doen tijdens een Miracle Roadmap-event. “Ik was die hele dag in gevecht met mijn lijf. Ik ben ex-borstkankerpatiënt en heb daar dagelijkse pijn aan overgehouden. Ik dacht: ik kan er mee blijven zitten of ik kan het uitspreken.” Natasja deed dat laatste en ze werd, tot haar eigen verbazing, uitgenodigd voor een opstelling op het podium. Een kans die ze met beide handen aangreep!

Natasja ontdekte in de opstelling dat ze vroeger niet altijd gezien werd. Een pijnlijk inzicht, want in haar ogen was haar jeugd perfect. “Ik had fijne ouders, maar ook ik heb periodes gehad waarin ik me niet gezien voelde. Het was pijnlijk dat dat doorwerkt in het nu.” Tegelijkertijd is het een inzicht dat Natasja veel bracht. Ze nam afscheid van het idee dat haar verleden perfect moest zijn. “Op het podium kon ik mijn verleden loslaten. Ik kan niet veranderen wat er is gebeurd, maar dat hoeft ook niet. Ik ben erdoor geworden wie ik ben. Door dit uit te werken, kon ik mezelf beter accepteren.”

Het begint met kleine stapjes

Nog iets wat de Miracle Roadmap Natasja leerde, is dat het niet altijd meteen groots hoeft. Stapje voor stapje kom je er ook. Zo heeft ze een belangrijk doel voor zichzelf: afkomen van haar hoogtevrees en een keer over een hangbrug lopen. “In de meditaties van David komt regelmatig een brug voor. Dan zie ik de hangbrug voor me en realiseer ik me weer dat ik daar naartoe wil. Dat kan ik heel groot maken door meteen naar de Amazone af te reizen. Maar ik heb het behapbaar gemaakt. In Duitsland vond ik ook een hangbrug op maar een paar uur rijden. Daar ga ik binnenkort naartoe.”

“Ik mag gezien worden”

Natasja is in het algemeen meer over haar angsten heen gaan stappen. “Eerder durfde ik me op mijn werk niet te laten zien. Nu denk ik vaker ‘Ik ga het gewoon doen’. Ik zocht bijvoorbeeld meer uitdaging in mijn werk. Voorheen had ik daar nooit voor durven op te staan. Nu plande ik een afspraak met mijn leidinggevende. Toen ik haar vertelde dat ik meer uitdaging zocht, zei ze ‘Ik moest laatst aan je denken. We zijn met een scholingsprogramma bezig voor nieuwe collega’s. Ik vond dat wel een project voor jou’.”

Het is alsof het zo had moeten zijn. Of beter gezegd: het loopt zo met een reden. Want daar gelooft Natasja in. “Doordat je ergens voor gaat staan, zoals meer uitdaging in je werk, komen er ook meer kansen op je pad. ‘Miracles’ noemen we dat in het programma.”

Jezelf het waard vinden

Zelfacceptatie is het mooiste wat Natasja aan het programma heeft overgehouden. Binnenkort gaat ze bijvoorbeeld met een vriendin naar een zweethut. Doodeng vindt ze het, maar ze doet het wel. “Het is voor mij een mooie uitdaging om mezelf meer te laten zien en daar oké mee te zijn. Door kleine stapjes uit mijn comfortzone te zetten, heb ik steeds iets meer vertrouwen in mezelf en durf ik ook voor mezelf te gaan staan.”

Daarnaast gunt Natasja zichzelf meer dan ooit zoveel mogelijk kwaliteit van leven en is ze daar ook actief mee bezig. Ze vertelt: “Ik heb nog steeds veel pijnklachten als gevolg van de borstkanker. Ik dacht eerst dat ik ermee moest leven. Maar ik voel nu heel sterk dat ik het recht heb op een zo mooi en pijnvrij mogelijk leven. Van daaruit ben ik meer opties gaan bekijken en met artsen in gesprek gegaan. Dat vind ik mezelf waard en dat gun ik mezelf. Dat gevoel alleen al is onwijs fijn.