Verveling voelt vervelend
Nou ja, hoor ik je denken, ‘lekker stierlijk vervelen’ is niet echt de juiste omschrijving. Vervelen voelt namelijk níet prettig! Je lichaam gaat tegensputteren; je gaat hangen. Je voelt je ongemakkelijk. Het gevolg? Binnen no-time ben je chagrijnig.
Vaak is dat het resultaat. Zeker in het begin. Maar ik kan je uit ervaring vertellen dat vervelen wel degelijk fijn kan zijn. Het is alleen de kunst om je hier écht aan over te geven. Pas dan krijg je weer inspiratie, werkt het verfrissend en krijg je zin om iets op te pakken of te doen.
Makkelijker gezegd dan gedaan? Ik ben het helemaal met je eens. Want ook al ben ik zelf voor het inlassen van verveelmomenten, het lukt mij lang niet altijd. En hierin het goede voorbeeld geven – bijvoorbeeld naar mijn kinderen toe – lukt zeer zeker niet altijd.
Tot op het bot verveelde kinderen, wat nu?
Afgelopen zaterdag waren we met ons gezin in een brillenwinkel. Niet alleen ik, maar ook mijn man had een nieuwe bril nodig. Je raadt het al: dat was geen makkelijke klus en er ging nogal wat tijd overheen voordat de juiste modellen waren gekozen.
Mijn dochters van acht en tien jaar oud waren ook mee. Tijdens de terugrit naar huis vertelden de dames subtiel dat ze zich énorm hadden verveeld. Ze hadden helemaal niks om te doen. Wat een saai en chagrijnig gevoel hadden ze eraan overgehouden. Sterker nog: de volgende dag werd de situatie tussen een van mijn dochters en een vriendin uitgebreid geanalyseerd.
Vriendinnetje: “Je kon níks doen? Was er geen mobiel waar je een spelletje op mocht spelen?”
Dochter: “Jawel, maar ik mocht alleen foto’s maken van m’n ouders met hun nieuwe brillen.”
Vriendinnetje: “Saaaai!”
Dochter: “Heeeeel saai…”
Tja dacht ik in stilte… Waarom mogen onze kinderen op zo’n moment niet op tablet of telefoon? Ik ben toch zo voor ‘spelen’. Omdat ik mijn kinderen wil leren om om te gaan met dit soort lege wachtmomenten. Het hoeft niet altijd opgevuld te worden met prikkels van buitenaf. Dit soort verveelmomentjes zijn hartstikke nodig!
Er is alleen een probleem. Ik heb dit als ouder blijkbaar niet goed genoeg gedeeld met mijn kinderen. Als ik het als moeder belangrijk vind om dit mee te geven, dan is het wel handig om het af en toe te laten zien en om niet ieder leeg wachtmoment in mijn eigen telefoon te duiken.
Mindful door niets te doen
Uit ervaring weet ik dat daden veel meer bijdragen aan opvoeding dan woorden. Doen waar je voor staat, maakt je integer. Practise what you preach! En dus ga ik dat doen. De eerstvolgende keer dat ik in een wachtkamer bij een tandarts, dokter of logopediste zit of in de wachtrij bij de bakker, bios of bieb sta, dan laat ik mijn telefoon uit. En wacht ik in stilte wat het moment me zal brengen. Volgens het interview van David en Arjan met Jan Geurtz is dat een mooie oefening om je eigen gedachten en gevoelens waar te nemen. Om er van een afstandje naar te leren kijken, als waarnemer. Want oefening baart kunst!
Wat ga jij doen tijdens het volgende verdeelmoment? Ik ben benieuwd wat je waarneemt. Deel het met ons in de comments hieronder!
