Je eigen redding vinden

Soms overkomen je dingen die je leven totaal overhoop halen: je wordt chronisch ziek zoals Marijn of je verliest je beide ouders zoals ik. In zo’n situatie word je op jezelf teruggeworpen. Als schrijver heb je dan een waardevolle gave: je kunt ontsnappen in een wereld die je zelf creëert. Dat hebben Marijn en ik met elkaar gemeen.
 
In gesprek met haar probeer ik erachter te komen hoe zij omgaat met haar ziekte en hoe zij net als ik een weg heeft gevonden in haar leven daar waar de route ontbrak. Als er iets heftigs gebeurt, kun je namelijk vaak meer dan je denkt. Je eigen doorzettingsvermogen en talenten kunnen je vooruit helpen.

Hulp vragen versus zelf doen 

Marijn was anderhalf toen er jeugdreuma bij haar werd vastgesteld. “Ik kon net lopen en toen ineens niet meer”, vertelt ze. We ontmoeten elkaar in haar benedenwoning aan het park. Beide zijn we twintigervrouwen die zich niet willen laten definiëren door tegenslagen maar door wat we ermee doen.
 
“Ondanks mijn ziekte heb ik van kleins af aan zelf willen bepalen wat ik wel en niet deed”, zegt Marijn. “Er is een filmpje van mij in het ziekenhuis toen ik een jaar of drie was. Je ziet hoe ik probeer te lopen terwijl mijn knieën niet buigen. Daarin komt mijn karakter sterk naar voren; ik moest en zou lopen. Mijn ouders hebben altijd mijn zelfstandigheid gestimuleerd: als ik het even zelf kon, moest ik dat ook.”
 
Zoveel mogelijk zelf doen is belangrijk, maar is het soms niet onvermijdelijk om hulp te vragen? “Zieke mensen worden verzorgd of moeten zichzelf verzorgen. Dat doet iets vreemds met je”, legt Marijn uit. “Je kunt ongewild het idee krijgen dat de hele wereld om jou draait.” Toch heeft ze anderen inderdaad soms echt nodig. “De pijn die ik voel is alsof er altijd zachtjes een radio aanstaat. Het wisselt bijvoorbeeld of ik wel of niet kan lopen. Maar ik ben best eigenwijs, ik ben in staat op een slechte dag nog hakken aan te trekken.”
 
Marijn heeft een manier gevonden om ook de mindere momenten met haar omgeving te delen. “Ik maak grapjes over mijn ziekte, met de hashtag #lolreuma. Humor maakt het makkelijker. Maar afgelopen jaar stapelden de ziekenhuisopnames zich op. Ineens kon ik geen grappen meer maken. Ik vroeg me af of ik het nog wel kon maken over fysieke tegenslagen te posten. Tot mijn verbazing kreeg ik juist toen enorm veel steun.”   

Schrijven als welkom talent

Terugvallen op jezelf met humor of door te kijken naar wat je juist wél kan, is een manier om het gevoel van controle over je leven terug te krijgen. “Schrijven is een welkom talent voor iemand die bijvoorbeeld niet kan voetballen”, zegt Marijn.
 
In februari 2017 verscheen haar debuutroman ‘Probeer om te keren’. Het gaat over mensen die vastzitten in het leven. Er komt een gehandicapt meisje in voor, Michelle. “Ik vind dat personages zoals zij er ook moeten zijn in de letteren.”
 
Marijn wil iets terugdoen, zowel in het schrijven als met een recent project in het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Samen met haar oude kinderartsen onderzocht ze de sociale gevolgen van chronische ziektes. “Zo kan ik ook zorgen voor een ander in plaats van alleen maar verzorgd te worden. Ik ben niet mijn ziekte, dat is voor mij een belangrijk inzicht geweest.”

Herken jij je in dit verhaal of heb je een inspirerende tip voor mensen die door een soortgelijk proces gaan? Laat het ons dat weten in de comments!