David: ‘Het lijkt wel alsof je haast hebt.’ 
Ik: ‘Dat is ook zo. Ik heb liever gister dan vandaag mijn doelen behaald.’

David: ‘Waarom is dat?’

Ik:‘Geen idee. Echt niet. Ik ben chronisch te laat, dus het is niet zo dat ik constant op de klok kijk. Helemaal niet zelfs. Maar wanneer het hier op aankomt – op het realiseren van mijn dromen, doelen, al die dingen die ik nog wil doen – vind ik het gewoon moeilijk om de tijd te nemen. Het duurt al zo lang.’ 

David: ‘All we have is now, toch? Tijd is ook maar een concept.’

Ik: ‘Dat weet ik wel, maar als ‘all we have is now’ dan wil ik dat het NU lukt
David: ‘Of wel. Misschien moet je tijd eens wat minder horizontaal en wat meer verticaal gaan zien. Minder voor en achter je, maar alles wat er tot nu toe is gebeurd onder je – als een groeiende fundering – en alles wat nog komt boven je. Wij noemen dat uitlijnen met het Universum.’

Ik: ‘…’

David: ‘En daarboven, daar staat je intentie. Dat wat je wilt bereiken. Daar waar je naartoe wilt, wat je wilt creëren. Dat is er al lang. Het Universum weet dat je er bent, het heeft grootse plannen voor je. Daar twijfelen we allebei niet aan. Jij ziet het alleen niet, omdat je constant bezig bent met voor- en achteruit kijken. Probeer die as van tijd eens te kantelen, zodat alles wat je nodig hebt onder en in je zit. Is dat wat je wilt dan niet ineens veel dichterbij?’

Mind = blown. 

Onthaasten is het nieuwe loslaten

Wat ik te doen heb, volgens David, is onthaasten. Niet zo krampachtig vast willen houden aan de tijd die ik heb, maar het natuurlijker laten flowen. Er op vertrouwen dat het er al is, dat het Universum heus wel weet dat ik er ben. Vertrouwen dat alles komt wanneer het moet. Dat ik altijd op het juiste punt ben in m’n leven.

Mark my words: onthaasten wordt het nieuwe loslaten. Zo’n hippe bedoening waar iedereen die een beetje spiritueel in elkaar zit – of wil zijn – mee bezig gaat. En dat is maar goed ook! Het is tijd dat we meer tijd nemen. Meer tijd om te leven, om te doen waar we blij van worden, om te genieten en te zijn. Alles in mij is het hiermee eens – ik heb de afgelopen weken niet anders gedaan. Zelfs nog voor dit gesprek met David was ik aan het onthaasten. Ik moest wel: het was de enige manier om weer een beetje tot mezelf te komen.

Maar onthaasten, hoe doe je dat?

De kunst is nu om het vast te houden wanneer ik weer terug ga naar mijn (werkende) leven. Dus, speciaal voor mij (en, omdat ik houd van delen, ook een beetje voor jou): een lijstje met dingen die we allemaal kunnen doen om te onthaasten en te beginnen met leven!

1. Zet je telefoon uit.

Ik houd van mijn telefoon. Ik sta er – letterlijk – mee op en ga er mee naar bed. Tijdens de reclame van mijn favoriete tv-show kijk ik op Facebook. Op de wc scroll ik door mijn Instagram tijdlijn. Als mijn vrienden of collega’s me bellen, appen of op een andere manier proberen te bereiken, voel ik me schuldig als ik niet binnen een paar seconden reageer. Herkenbaar? Belachelijk, toch? Dus, sinds een week of twee, staat mijn telefoon op ‘niet storen’. Ik heb er apps op geïnstalleerd die me helpen om minder vaak op mijn telefoon te kijken zodat ik me kan concentreren op wat ik aan het doen ben – zoals dit blog schrijven. Wat een uitvinding! Ik vind het belachelijk dat ik dit nodig heb, maar ik ben gestopt mezelf voor de gek te houden. Ik heb het nodig. Technologie is fantastisch, maar het moet niet ten koste gaan van je leven.

En die vrienden, die collega’s? Die wachten wel. Ze wennen er maar aan dat ik niet constant bereikbaar ben. Stiekem hoop ik zelfs dat het ze inspireert om ook een stapje terug te doen. Er zitten er een paar tussen die dat best kunnen gebruiken.

2. Neem de toeristische route

Sinds de laatste uitkaffering die ik van mijn schoonmoeder kreeg toen er weer een snelheidsboete op hun deurmat was gevallen – de auto van mijn lief stond nog op haar naam – rijd ik nergens harder dan de toegestane snelheid. For the sake of onthaasten zou ik het liefst rijden zoals mijn vader – 10 km onder de toegestane snelheid – maar omdat ik chronisch te laat ben kan dat pas als ik leer op tijd te vertrekken. Hoe dan ook: niet te hard rijden is beter voor mezelf, maar ook voor het milieu, mijn portemonnee en mijn medeweggebruikers. 

Nobody likes een bumperklever, nietwaar? 
Sinds een week of twee ga ik steeds vaker ook een stukje wandelen. Naar afspraken waar ik ook prima met de auto – of met de fiets – naartoe kan, naar de supermarkt of gewoon lekker een blokje om. Mijn lijf protesteert als ik te lang stil zit, dus door te wandelen ben ik a. langer fysiek bezig en b. gedwongen om minder te plannen – want ik moet eerder weg en ben pas later weer terug. Dat brengt me gelijk bij mijn volgende punt.

3. Doe minder

Dat klinkt makkelijk, maar laat je niet foppen. In de huidige maatschappij is ‘druk’ de standaard. Als je het niet druk hebt, doe je iets niet goed. Maar niets is minder waar. Minder willen/moeten/doen betekent automatisch dat je meer tijd hebt om de dingen die je wél doet, goed te doen. Geloof me maar.  Dus: probeer eens minder te plannen. Minder opdrachten aan te nemen. 

Leer NEE te zeggen tegen anderen zodat je meer JA kunt zeggen tegen jezelf. Tegen je eigen leven. Dat wat voor jou écht belangrijk is. Of het nu ontbijt maken voor je familie is of tijd in je agenda blokkeren om naar yoga te gaan: zeg ja tegen de dingen die je het gevoel geven dat je leeft. Stap uit de rat race. Doe minder, maar met meer focus. Met meer liefde. Wordt alles beter van. Beloofd.

Wherever you are, be all there. – Jim Elliot

4. Vertrouw erop dat je altijd op tijd bent in je eigen leven

Deze uitspraak hoorde ik voor het eerst in 2015, toen ik meedeed aan het Jaarprogramma van 365 Dagen Succesvol. Ik moest er toen een beetje om gniffelen, maar ik voel steeds meer de waarheid die erin schuilt. Na mijn bijzondere gesprek met David nog veel meer: je kunt het wel NU willen, maar je moet er ook klaar voor zijn. Het toe kunnen laten. Het aan kunnen. En, eerlijk is eerlijk: ik voel aan alles dat ik pas de volgende stap kan zetten wanneer ik deze onder de knie heb. Onthaasten. Vertrouwen. Uitlijnen.
En dan als een raket omhoog. Niet te houden. Ik heb er zin in. 

Herken jij je in het bovenstaande verhaal? Leuk als je je verhaal deelt of als je tips hebt op te onthaasten!