Wat is liefde?

Het antwoord blijkt simpel: vrijwel iedereen wil geaccepteerd worden zoals hij of zij is. Dat je goed genoeg bent. Dat je niks aan jezelf hoeft te veranderen.

Nogal logisch, zou je zeggen. Want dat is liefde, toch? Elkaar nemen zoals je bent. Oók kunnen houden van de zwakke kanten van een ander. Misschien zelfs een beetje lachen samen om het gestuntel. Alleen: het klopt niet.

Wel of niet je partner veranderen?

De werkelijkheid is precies omgekeerd. Relaties worden leuker als je toestaat om elkaar juist wél te veranderen. De oude Grieken keken er zo naar: stel nou dat je liefde ziet als een vorm van bewondering. Je ziet de grootsheid in de ander en kijkt op tegen al dat moois. Dan is de logische consequentie automatisch dat je veel kunt leren van je lief.

Filosoof Alain de Botton schrijft: “Voor mensen die oprecht van elkaar houden, is het niet genoeg om elkaar maar te accepteren zoals ze zijn. Daarmee zouden ze op luie en laffe wijze verraad plegen aan datgene waar het in relaties nu juist om gaat.” De bedoeling is dat je elkaar verandert. De Botton en de oude Grieken zien in elk gelukkig stel een ware Michaelangelo: je blijft aan elkaar schaven tot je af bent – en het geeft niet als je dat nooit bent.

Gekwetst en afgewezen

Het is een ongewone manier om naar liefde te kijken. Liefde als leerschool: ik ben bij je want ik leer van je. Ik ben bij je, want je maakt een beter mens van me. Terwijl het eindeloos interessante en volstrekt gelijkwaardige relaties oplevert, zolang je het maar allebei doet.

Waarom vinden we dit vaak zo lastig? Nu zien veel mensen elke vorm van commentaar juist als afwijzing. Kritiek verbreekt de verbinding, zeg je dan. Misschien ben je zelfs gekwetst als je partner je een suggestie doet, of ergens vraagtekens bij zet. Want waarom accepteert ‘ie je niet zoals je bent? Op dat soort momenten kan het helpen te kijken zoals de Grieken deden. Als je gelooft dat het ware doel van liefde is om de beste versie van jezelf te worden, hoef je nooit meer overgevoelig, opstandig of verdrietig te reageren op commentaar van de ander.

Uiteindelijk is er in de hele wereld maar één iemand die jou hoeft te accepteren zoals je bent – en dat ben je zelf. Hoef je daar ook je lief niet langer mee lastig te vallen.

Wat is liefde voor jou? En hoe ga jij om met verandering in je relatie? Leuk als je je reactie hieronder deelt!