Ruzie, wat nu?
Ik geloof niet in de theorie dat ruzies bij een relatie horen. Mijn wederhelft en ik zijn vier jaar samen en hebben nog nooit ruzie gehad. We hebben één keer woorden gehad, omdat hij snibbig reageerde. De man kreeg telefoon en voerde het gesprek nogal luid. Toen ik hem vroeg wat zachter te praten kreeg ik een snauw, iets wat totaal niet bij hem hoorde.
Mijn eerste gevoel was verontwaardiging en schrik: ‘WTF, hoe durf je?’ gecombineerd met ‘Arme ik, doe niet zo lelijk tegen me.’ In oude relaties was ik boos weg gestampt, waarschijnlijk huilend om hem schuldig laten voelen over zijn, in mijn ogen, belachelijk on ontoelaatbare agressieve toon. Het gewenste resultaat hiervan was dat hij zich nederig voor mijn voeten zou werpen om zijn excuses aan te bieden en er alles aan zou doen om het goed te maken. Want ik was gekwetst en hij moest er voor zorgen dat het beter werd. Híj moet het oplossen. Toch?
Tikkie kinderachtig
Als je deze vorm van ruziemaken herkent, dan mag je weten dat dit letterlijk en figuurlijk kinderachtig gedrag is. Door het onvolgroeide brein is het communicatieve centrum en het aanpassend en compassie gerichte vermogen van kinderen nog onderontwikkeld. De wereld draait om hen en wat zij leuk en belangrijk vinden. Kinderen zijn gewoon redelijk egocentrisch en dat vinden we prima, want het hoort tenslotte bij de leeftijd. Het probleem vormt zich als ze dit gedrag ook op latere leeftijd inzetten om hun zin te krijgen. Bij volwassen noemen we dit slachtoffergedrag en dat klinkt toch een stuk minder cute.
Waar de oplossing van een ruzie wél ligt
Maar de jaren van de gekwetste diva uithangen zijn voorbij. Ik heb geleerd dat het in een goede relatie niet om mij draait, maar dat het gaat om wat ik voor de ander kan betekenen. Dat hij zo fel reageerde was een teken dat er iets loos was. Mijn gekrenkte gevoelens stelden weinig voor, maar hoe zat het met zijn gevoelens? Hij vertelde over zijn rotdag op werk, hij was opgefokt en gespannen en dat telefoontje deed daar nog een schepje bovenop.
Mijn inmenging was de welbekende druppel op het verkeerde moment en hij verloor zijn geduld. In dat ogenblik leerden we twee dingen: ik kan niet raden hoe zijn emotionele pet staat en hij hoeft zich niet groot te houden voor mij. Door elkaar te vertellen hoe we ons voelen, wat er dwarszit, te vragen wat de ander nodig heeft of gewoon te luisteren, versterken we onze emotionele band en creëren we een veilige plek om emoties met elkaar te delen, ook als ze negatief zijn.
Maar jij doet dit altijd en ik doe niets verkeerd!
Bij ruzies om niets gaat het niet eens om de ruzie an sich, maar om hoe partners op elkaars negatieve emoties reageren. Als het alleen maar om jouw gelijk of jouw emotionele voldoening draait, vertelt het stemmetje in je hoofd je tijdens een ruzie dat je partner je slecht behandelt. Dit stemmetje herhaalt dat verhaaltje keer op keer, of je het nu wilt of niet en legt daarmee de focus op gemis of negativiteit.
En dit is wat partners uit elkaar drijft. In plaats van elkaar de hand te reiken wordt het vingerwijzen en armen over elkaar houden. In plaats van een goed gesprek en met rust in slaap vallen, lopen beiden op eieren en is de spanning te snijden. De volgende keer laat je het wel uit je hoofd om emoties te delen, want dat wordt toch weer ruzie.
Enough about me, what do you think about me?
Bekvechten kán een groeimoment worden als stellen begrijpen waarom de ander zo reageert. Wat hebben jij en je partner op dat soort momenten werkelijk nodig? Probeer niet alleen aan jezelf en jouw gevoelens te denken, maar aan wat het beste voor jullie beiden en je relatie zou zijn. Helpt het om te mokken, aannames te maken en daar negatief op te reageren? Voordat je begint met reageren: het antwoord is ‘nee’. Luister naar elkaar, toon interesse, werk aan die veilige plek waar alles besproken kan worden en ervaar de vrijheid die hierdoor ontstaat. In een relatie wil je geen celmaten, maar soulmates zijn.
Herken je jezelf en wil je het anders? Of heb je tips over hoe je dit kunt veranderen? Laat het ons weten in de comments!
