‘Hij begrijpt niet dat het gewoon zo is!’ hoor ik dan van een vriendin. Met een verongelijkte zucht in haar stem. Zo. Dat was ook weer gezegd. Zij had gelijk. En daarmee basta. Dat ik vraag: ‘Maar hoe komt het dat hij het anders beleeft?’ maakt haar niet uit. Zij heeft het gelijk immers aan haar kant.
En ze zaten nog lang en ongelukkig in een impasse
Toen ik net in mijn huidige relatie zat, stapte ik ook een tijdje vol enthousiasme in de valkuil van het GROTE GELIJK. Met als gevolg dat ik soms ellenlange discussies aanging, waarna ik met mijn armen over elkaar constateerde dat ik hartstikke gelijk had, mijn lief op de bank achterlatend in een lichte verbijstering over de natuurkracht waarmee ik mijn ‘onweerlegbare feiten’ over hem heen had gestort. Tot ik merkte: waar kom ik nu helemaal, met mijn morele superioriteit? Nergens.
Na diverse trial and errors, besloot ik eens voor een keer mijn bijdehante mond te houden en in plaats van te praten, te vragen, te luisteren. Waarheid is een individueel principe. Waarom vond hij wat hij vond? Wat kon ik daarvan leren? Wat waren nu precies de verschillen in onze zienswijzen? Waar kwamen die vandaan? Wat waren de overeenkomsten? En waar wezen de overeenkomsten naartoe?
Gelijk willen hebben: wat je ervan leert
En lo and behold; wat was dat leerzaam. Ik leerde allereerst dat ik een vooringenomen mening had over het standpunt van mijn lief. Dat was meestal veel meer weloverwogen dan ik in mijn irritatie had aangenomen. Daarnaast leerde ik veel over hem; mijn vooringenomenheid had voorkomen dat ik helemaal had begrepen ‘where he was coming from‘. En tot slot leerde ik dat er iets veel duurzamers was dan het GROTE GELIJK, namelijk: hoe krijgen we onze neuzen dezelfde kant op?
Nou, als je oprechte interesse hebt in het standpunt van de ander, dan is dat makkelijker dan het lijkt. Er zijn een aantal onderwerpen geweest die groots en kwetsbaar waren en waar we, puur door oprecht geïnteresseerd te zijn in de ander, toch samen zijn uitgekomen. En daar ben ik enorm blij om en dankbaar voor.
Door volledig op te gaan in mijn eigen standpunt, ontzegde ik mezelf de kans mijn lief te zien voor wie hij echt was. En wat zou het zonde zijn om dat te missen. Want om met de Belgen te spreken; ik zie mijn lief ontzettend graag – in de letterlijk en figuurlijke zin van het woord.