“Er zijn al te veel coaches.”
“Waarom ga je niet gewoon een echte baan zoeken?”

Als ik een drachme kreeg voor elke keer dat iemand dat zei, had ik inmiddels Plato’s Academie kunnen kopen. Laten we het even rechtzetten: coaching is niet een modegril van de 21e eeuw, voortgekomen uit new age en Instagram. Coaching is zo oud als de mensheid zelf. 

Sterker nog, de allergrootste denkers uit de geschiedenis waren… jawel, coaches.

Socrates – de eerste coach

De man die met z’n ‘Ik weet dat ik niets weet’ de wereld op z’n kop zette, was de belichaming van coaching. Hij had geen PowerPoint-presentaties of een online programma, maar wat hij wél had, was de gave om mensen hun eigen waarheid te laten ontdekken. 

Hoe? Door vragen te stellen. Socrates coachte de jeugd van Athene totdat de elite het zat was en hem ter dood veroordeelde. Zijn misdaad: mensen zelf laten nadenken. 

Boeddha – de mindfulness coach

“Het lijden komt voort uit gehechtheid.” Klinkt als iets wat je coach zou kunnen zeggen nadat je voor de tiende keer over je ex begint. Maar dit zei Boeddha al 2.500 jaar geleden. Hij coachte mensen uit hun ego-drama’s, liet ze inzicht krijgen in hun patronen en gaf ze praktische tools mee om los te laten en vrijer te leven.

Geen uurtje-factuurtje, geen salesfunnels, maar een 8-voudig pad naar verlichting. 

Toch indrukwekkend.

Confucius – businesscoach avant la lettre

Confucius was de man van discipline, ethiek en persoonlijke ontwikkeling. “Geef me een man die een fout maakt en ervan leert, en ik geef je een wijze.” Klinkt verdacht veel als een ‘groei-mindset’, toch? Hij leerde mensen hoe ze betere versies van zichzelf konden worden. 

Zijn impact op de Chinese cultuur is zo groot dat je hem in wezen de eerste business coach zou kunnen noemen.

Hypatia – mindset coach

En dan Hypatia, de briljante filosoof en wiskundige uit Alexandrië. Ze was dé coach voor intellectuelen in de 4e eeuw en leerde haar leerlingen kritisch denken en onafhankelijk redeneren. “Reserveer je recht om te denken, want zelfs verkeerd denken is beter dan helemaal niet denken.” In de Romeinse wereld was coaching simpelweg ‘filosofie in actie’.

Haar impact was zo groot dat de machthebbers haar letterlijk uit de weg ruimden – wat maar weer bewijst dat coaches een bedreiging kunnen vormen voor de status quo. Vandaar hun kritiek.

Jezus – coach met een missie

En dan Jezus. Naast alles wat je misschien over hem gelooft, was hij óók een coach. Een rondtrekkende mentor die mensen leerde om lief te hebben, zichzelf te overstijgen en los te laten wat hen tegenhield. “Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen” – een ultiem coachingknaller waarin hij iemand z’n blinde vlek liet zien.

Dus… te veel coaches? Echt?

Coaching een overschat modeberoep? Echt?

Coaching geen echte baan? Echt?

Als je denkt dat er “te veel coaches” zijn, denk dan nog eens na. De geschiedenis laat zien dat mensen altijd begeleiding nodig hebben gehad om te groeien, om te begrijpen, om zich te ontwikkelen. Coaching is geen hype – het is een traditie van duizenden jaren oud.

Dus de volgende keer dat iemand zegt dat coaching geen ‘echte baan’ is, geef ze een spreuk van Seneca, een tekst van Lao Tze of een Boeddhistische wijsheid mee.

En vraag dan, zoals Socrates: “Zeg eens, wat maakt een baan eigenlijk ‘echt’?”