Maar weet je wat kinderen zich herinneren? Niet hoe breed je schouders zijn. Niet of je zes boeken per maand leest, om 5:00 uur opstaat of altijd gelijk had.
Ze onthouden of je écht keek toen ze iets tekenden. Of je luisterde toen ze huilden. Of je bleef — ook toen je het niet wist. Misschien júíst dan.

Vader zijn gaat niet over winnen. Het gaat over liefhebben, zonder dat daar iets tegenover hoeft te staan.

Wat als jij dit nooit hebt gekend?

En ja, voor wie dat nooit gekend heeft, klinkt dat misschien als iets uit een andere wereld.
Maar juist dan mag je weten: het lag niet aan jou.

En we weten het: dat is ingewikkeld. Want wie leert je dat?

Wie leert je hoe je ruimte houdt voor een kind dat overstroomt van emotie, terwijl jij bent opgegroeid met “stel je niet aan”?
Wie leert je hoe je rustig blijft als alles in jou wil weglopen, omdat je zelf nooit geleerd hebt hoe het is om vastgehouden te worden?

De vaders die het anders proberen

Gelukkig zijn er vaders die ruimte maken voor iets anders. Die ondanks alles proberen zacht te blijven, trouw te zijn aan hun gevoel, aanwezig te zijn. Dat is niet niks. Dat is dapper.

Soms is de eerste stap niet weten wat je moet doen. Maar durven toegeven dat je het niet weet. Dat is geen zwakte. Dat is kracht waar geen sixpack tegenop kan.

Vandaag is het Vaderdag

Vandaag is het Vaderdag.

Voor vaders die hun best doen. Voor vaders die onderweg zijn.
Voor vaders die gemist worden — door dood, door afstand, of omdat hij koos om er niet te zijn.

Voor de dochters die zich hebben afgevraagd of ze teveel waren.
Voor de zonen die zijn opgegroeid in stilte.
Voor de vrouwen die nu hun kinderen zien opgroeien met een man die het anders probeert.
Voor wie ooit een vader had die fysiek wel thuis was, maar met zijn hart ergens anders.
Voor wie nooit heeft gevoeld wat het betekent om gezien te worden door een vader.

Aanwezig zijn is genoeg

Vader zijn is niet iets wat je op een dag bent, alsof het een titel is die je verdient of een taak die je afvinkt.
Het is iets dat zich gaandeweg ontvouwt, in de schaduw van alledaagse momenten.
Niet omdat je een rol speelt of een functie vervult, maar omdat je kiest om aanwezig te zijn.
Echt aanwezig. In wie je bent — niet in wat je doet.

Misschien ben je al verder dan je denkt

En als je denkt dat dat niet genoeg is? Vraag het dan — als je durft — aan je kind. Aan de vrouw die je vergeeft. Of aan het kind in jou, dat dit nog steeds nodig had.

En als er niemand meer is om het aan te vragen, weet dan: zelfs dan kun jij iets zijn wat je zelf niet kreeg.
Dat je dit leest, betekent al iets. Dat je erbij stilstaat, is moed. Misschien ben je al verder dan je denkt.

Fijne Vaderdag.
David & Arjan