We vieren op die dag namelijk maar 1 vorm van vrede: de ‘tussen’-variant. Vrede tussen landen, tussen systemen en tussen volkeren. Uiteraard is die vrede prachtig, hoe meer hoe beter. Wat we alleen nooit mogen vergeten: het is slechts een symptoom. Het is het bloed uit de wond – en als we te lang naar het bloed blijven kijken, zien we de wond niet.

Oorlog tussen mensen is een gevolg van de oorlog in mensen zelf.

Wanneer ieder mens in vrede leeft met zichzelf, zal er onmiddellijk wereldvrede zijn.

Vrede begint in jezelf, niet tussen jou en een ander. Het is een idee dat we moeilijk lijken te begrijpen. We praten over ‘vrede sluiten’ alsof dat iets is wat je uit onderhandelt, iets wat gebeurt nadat je elkaar de tent hebt uitgevochten. Maar echte vrede, de soort die écht standhoudt, begint niet tussen twee partijen. Het begint in elk mens. En als we daarin slagen – als ieder mens in vrede leeft met zichzelf – dan lossen veel conflicten vanzelf op.

Klinkt simpel – en dat is het misschien ook wel. 

Alleen: hoe doe je dat dan? 

Onze methodiek van het VREDE-model (die we in Miracle Roadmap onderwijzen) gaat precies hierover, maar laat me je 3 korte eerste tips geven. Je hoeft niet je hele leven om te gooien, maar als je deze drie dingen serieus neemt, kan het verschil enorm zijn.

1. Stel jezelf elke dag de vraag: is het waar?

Vaak zijn we niet in conflict met een ander, maar met ons eigen hoofd. Iemand reageert kortaf en voor je het weet ben je overtuigd dat die persoon je niet mag. Je graaft je in, gaat de ander vermijden en voor je het weet is er conflict. Maar is het écht zo dat de ander je niet mag? Vraag jezelf: “Is het waar?” Vaak ontdek je dat je gedachten niet kloppen en dat je ook op een andere manier naar de wereld kunt kijken. Misschien is de ander gewoon verlegen, of met haar hoofd even ergens anders. Meestal is er niks aan de hand.

2. Stop met vechten tegen de werkelijkheid.

Er zijn twee soorten pijn in het leven: de onvermijdelijke pijn die het leven ons brengt, én de pijn die we onszelf aandoen door te vechten tegen die eerste pijn. Het regent? Accepteer dat het regent. Je baas is chagrijnig? Prima, dat mag hij zijn. Door te accepteren wat er is, in plaats van je ertegen te verzetten, haal je een berg frustratie bij jezelf weg. Dit betekent niet dat je alles maar passief moet ondergaan, maar wel dat je je verzet laat varen tegen dat wat je toch niet kunt veranderen. Wat je loslaat, maakt je vrij. Byron Katie zei ooit: ‘vecht niet met een regendruppel’. Dat is alvast één gevecht minder in je leven.

3. Wees vriendelijk – vooral naar jezelf.

Vrede met jezelf begint bij vriendelijkheid. Dat klinkt zoetsappig, maar het is allesbehalve dat. Zeg tegen jezelf wat je tegen een goede vriend zou zeggen. Vergeef jezelf sneller. Stel geen belachelijke eisen aan jezelf. Vrede vinden in jezelf gaat niet over mediteren in een yogahouding op een bergtop. Het gaat over simpelweg aardig zijn tegen de persoon met wie je je hele leven moet doorbrengen: jezelf.

Vrede is niet iets dat je maakt of onderhandelt met de mensen om je heen.

Het is iets dat groeit van binnenuit. Vrede begint met de goede kant op kijken. Wat je voedt in jezelf, geef je automatisch door aan de wereld. Of, zoals het cliché gaat: wees de verandering die je wilt zien. Maar dan in je eigen hoofd.