Waarom je niet ziek hoeft te zijn om beter te willen worden

Is dat erg? In eerste instantie lijkt het onschuldig. Het bespaart vooral een hoop tijd om niet met al die zelfverbetering bezig te zijn als er geen aanleiding toe is. Maar ondertussen ontstaat er onder de oppervlakte een groter probleem door – wat misschien nog wel meer zorgen oplevert dan dat het oplost.

Pas verbeteren als je een probleem hebt

Dit is er namelijk aan de hand. Het idee dat je pas een probleem oplost als het bestaat, betekent dat je als je jezelf wilt verbeteren, je per definitie een probleem nodig hebt. Problemen zijn opeens een noodzakelijk startpunt. Slecht zicht? Probleem, dus bril. Huiswerk niet af? Probleem, dus bijles. In ons hoofd ontstaat de koppeling dat je, als je aan jezelf werkt, altijd een probleem zou moeten oplossen. Waarom zou je het anders doen?

Daarmee wordt elke vorm van zelfverbetering een medicijn tegen een kwaal, in plaats van iets dat je doet omdat je het fijn vindt. Gewoon aan jezelf werken omdat je het leuk vindt, is eigenlijk geen optie meer, want het zou altijd ergens toe moeten leiden.

Het lastige is dat je daarmee precies het tegenovergestelde bereikt. Stel je voor dat je alleen nog maar sport omdat je niet gelukkig bent met je lijf. Komt er dan ooit een moment dat je er wél gelukkig mee bent? Of moet je eindeloos dunner en gespierder? Stel je voor dat je graag productiever wilt zijn in je werk. Komt er dan ooit een moment dat je wel productief genoeg bent, of moet je altijd sneller en foutlozer?

Vind jij jezelf goed genoeg?

Het streven lijkt het falen te veroorzaken. Omdat je jezelf niet goed genoeg vindt in de huidige situatie (in je lijf, in je relatie, in je baan, als ouder, enzovoorts), vind je dat ook niet in de situatie die je nastreeft. Je zelfafwijzing groeit met je mee. Werken aan jezelf leidt op die manier niet tot voldoening, maar tot precies het tegenovergestelde: schuldgevoel. Want het is nooit genoeg.

Gelukkig ligt de oplossing voor de hand. Namelijk in dit besluit: je bent nu al goed. Je werkt niet aan jezelf omdat er wat mis is, maar omdat je het fijn vindt om te leren. Als je niet kunt genieten van wat het vandaag is, zul je nooit kunnen genieten van morgen.

Wat is jouw grootste eyeopener van dit verhaal? Leuk als je die deelt!