Ook nu kan ik nog vaak (letterlijk en figuurlijk) betoverd uit een gesprek of speelmiddag met mijn dochter (nu zeven) komen. Waar haar fantasie nog behoorlijk ongebreideld is, ligt mijn werkelijkheid al vast. Of althans, dat was heel lang zo. Ik stond op, ging werken, eten en weer naar bed. 

Wie wil je zijn?

Maar mijn dochter heeft maling aan die opgelegde identiteit. Heerlijk om te zien. Dat hoort natuurlijk ook bij haar leeftijd, laten we wel wezen. Als je zeven bent mag dat. Maar… waarom zou het eigenlijk niet mogen als je ouder bent dan dat? Wat als je jezelf toestaat te denken dat je kunt zijn wat je wilt zijn? Wie heeft beslist dat ik moet blijven wie ik ben, dat er één definitie is van mij? Of van jou?

‘Zeemeermin kun je niet worden’, hoor ik mensen nu smalend denken. En je kunt er al helemaal je geld niet mee verdienen. Nou, niet per se waar. Sinds enige tijd worden er officieel zeemeerminzwemlessen aangeboden, je kunt dus zélfs van een sprookje een bedrijf maken. 

Zelfbeeld loslaten

Hoe dan ook: het jezelf niet vastleggen op een bepaald ‘beeld’ dat anderen van je hebben of wat je jezelf hebt opgelegd, kan buitengewoon verfrissend zijn. Recent voorbeeldje: ik heb altijd het beeld gehad dat ik twee linkerhanden heb. En – oké, ik bén ook niet echt handig – laatst besloot ik: misschien is dat wel iets wat ik mezelf heb wijsgemaakt door een aantal mindere ervaringen. En… toen gingen we de keuken verbouwen en bleek ik opeens een natuurtalent in het afsteken van behang! En ik vond het nog leuk ook! Kijk, dat had ik nou nooit ontdekt als ik aan mijn beeld van mezelf bleef vasthouden. 

Ook mijn site stressedout.nl was nooit ontstaan als ik was blijven vasthouden aan het beeld: ‘Ja, maar je begint zoiets toch niet, als het nog niet bestaat?’ Waarom niet? I did it. En wat heb ik totnutoe voor geweldige dingen mogen meemaken omdát ik het gewoon deed. Een droom, dat is het, een droom die uitkomt.

Denken als een kind

Aan een bepaald beeld van jezelf vasthouden is natuurlijk ook ontzettend geruststellend. Het ontslaat je van door koudwatervrees heen te gaan, het voorkomt falen, het is… lekker veilig. En toch… ga ik wat vaker denken zoals mijn dochter. Wie weet waar het me allemaal brengt, wat het me allemaal geeft. Misschien word ik wel geen zeemeermin (nou ligt daar ook niet mijn interesse), maar hell yeah, het wordt een sprookje!

Wat is jouw grootste eye-opener in dit artikel? Leuk als je het met ons deelt in de comments!