Hoofd vs. Hart
Mijn hoofd maakt namelijk vaak de verstandige keuze. Gelukkig wel, zeg. Hoe saai ik het vaak ook vind: soms is vooruit denken best wel fijn. Zo besloot mijn hoofd afgelopen week dat het een goed idee zou zijn om te gaan solliciteren op een baan in Amsterdam, omdat het meer betaalt voor minder uur. Duh. Zeker gezien de huidige situatie van het bedrijf waar ik nu voor werk (iets met een uitstel van betaling, feest!) kwam ik onderaan mijn voor- en nadelen lijstje tot de conclusie dat ik a. nooit een voor- en nadelen lijstje maak wanneer mijn hart vind dat iets een goed idee is en b. ik echt een sukkeltje zou zijn als ik de baan niet zou nemen.
Toch lukte het me niet om de knoop door te hakken. Ik weet het aan de reistijd, 2 uur van deur tot deur is niet niks, maar zelfs dat kon ik goed praten door mezelf te beloven dat ik een heel uur in de trein zou hebben om te schrijven, om mijn epische plan voor 2016 uit te werken, om aapjes te kijken, bij te slapen… Je kent het wel. Er waren echt weinig redenen om het niet te doen. Ik vroeg de mensen om me heen om advies (ook best een alarmbel trouwens, dat doe ik nooit wanneer mijn hart bijvoorbeeld bedenkt dat het een goed idee is om mijn haar blauw te verven…) en hoorde vooral: “luister naar je hart. Volg je gevoel.”
Lovelies, even tussen ons… Hoe doe je dat?! En waarom is het zo’n populair advies? Ik weet niet hoe het bij jou ging, maar ik heb op school alleen maar leren denken met mijn hoofd – als je het-volgens-het-boekje-doen tenminste als leren denken wil beschouwen. Ik heb nooit leren denken met mijn hart.
Denken Met Je Hart
Pas toen ik mezelf er later in de week op betrapte dat ik huppelend uit een meeting, eh, huppelde, realiseerde ik me dat ik misschien wel niet weet hoe ik moet denken met mijn hart, maar dat mijn hart me wel altijd laten weten hoe het over de zaken denkt. Wanneer het iets een goed idee vind word ik er altijd een beetje verliefd van: ik krijg zwetende handjes, mijn hart klopt in mijn keel en ik ga huppelen. Mijn hart (en ik dus ook) voelt dan letterlijk blij, licht en vrij en ja: gelukkig.
Wanneer het echter iets niet wil, hangt er dagenlang een dreigend gevoel in mijn onderbuik dat niet weg te bulldozeren is. Ik kan het niet verklaren, niet onderbouwen, niet uitleggen. Het voelt gewoon NIET GOED. Jaren geleden, toen ik voor de tweede keer op schoolreisje mocht naar Puerto Rico had ik dat gevoel voor het eerst. Tot ongeveer een week voor vertrek had ik er alles aan gedaan om mee te kunnen – ik was er zelfs voor blijven zitten! – en ineens kwam er een onheilspellend gevoel over me heen wat me ervan weerhield om te gaan. Uiteindelijk kwam ik in die week dat ik eigenlijk weg had gegaan iemand tegen die de koers van mijn leven drastisch bepaalde, waardoor ik nu ben wie en waar ik ben. Toeval? Geloof ik niet in.
Magie
Nu ik er over nadenk: de mooiste dingen in mijn leven zijn gebeurd toen mijn hart iets wilde waar ik met mijn verstand met geen mogelijkheid bij kon, maar toch voor ging. Andersom net zo goed, wanneer mijn hart duidelijk liet weten dat het iets niet wilde kwam er altijd iets anders (lees: beters) op mijn pad. Het is een vorm van magie die ik waarschijnlijk nooit zal begrijpen, maar wel fascinerend vind. Waar mijn hoofd verantwoordelijk is voor de verstandige keuzes, blijkt mijn hart verantwoordelijk voor de keuzes die bepalen in hoeverre ik mijn leven echt leef. Verstandig of niet, kleerscheuren of niet. Leven zul je. Gelukkig wel, zeg. Daar ben ik hier toch voor?!
Ik heb de baan – verrassing! – niet genomen. Ik kon het niet. Mijn hoofd wilde heel graag bewijzen dat het gelijk zou krijgen, dat het wel zou kunnen en dat het wel de moeite waard zou zijn, maar mijn hart wilde het niet. Het werd er niet blij van. Dus ik doe het niet. Geluk is een keuze, toch? Ik kies ervoor om erop te vertrouwen dat mijn hart weet wat het doet, dat ik er met vallen en opstaan steeds beter naar leer luisteren, en huppel door naar het volgende plan. Mijn epische plan voor 2016… Daar wordt mijn hart pas blij van. Goed teken. Ik ga ervoor.
Merel leeft veel, leert veel en deelt veel. Ze werkt als copywriter en blogger en wil van elke dag een feestje maken. Ze is van mening dat het leven veel te snel voorbij gaat en dat we daarom allemaal best wat meer echt mogen leven, maar vindt het ook lastig om daar handen en voeten aan te geven. Over die ontdekkingsreis schrijft ze onder andere voor 365 Dagen Succesvol.
