Dat was niet de afspraak!

Je voelt het in de rij bij de kassa in de supermarkt. Uiteraard sta je in de verkeerde en overal om je heen gaat het sneller. Je wilde dat het anders was, maar in werkelijkheid sta je te wachten. Je voelt het als je gaat picknicken met je kinderen. De zon zou gaan schijnen en precies als je kleedje ligt en alles is uitgestald, vallen de eerste druppels. Het zou droog blijven, beloofde Gerrit Hiemstra je. Iemand houdt zich niet aan de afspraak – en jij bent het niet.
Net zo hard gebeurt het bij de grote onderwerpen. Je wilde dat je niet ontslagen zou worden – en het gebeurde toch. Je wilde dat zij net zoveel van jou zou houden als andersom, maar het gebeurde niet. Je wilde geen last meer hebben van die aandoening, maar ondertussen doet het elke dag zeer.

Vechten met de werkelijkheid

De ellende is dat het niet helpt. We maken ons druk over al die dingen die we niet kunnen veranderen en in plaats van dat we daar ontspanning door voelen, of genoegdoening, raken we alleen maar gefrustreerd. Zolang je vecht met wat je niet kunt veranderen, wint er eigenlijk niemand. En toch doen we het allemaal: we vechten met de werkelijkheid. Met ziektes. Met economische omstandigheden. Met de mening van anderen. Met botte pech. Omdat we vinden dat het anders zouden moeten zijn dan het is.

Genieten van het uitzicht

De oude Stoïcijnen keken 2500 jaar geleden al geïnteresseerd naar die eeuwige worsteling. Ze zeiden: wij mensen zijn als een hond aan een wagen. De wagen staat voor het noodlot: dat wat je niet kunt veranderen. De wagen rijdt de helling af en wij zitten daar met een touw aan vast. Wat de meeste mensen doen is tegensputteren. We proberen de wagen de andere kant op te trekken. Alsof die ene hond die grote wagen kan tegenhouden. Het kost bakken met energie, levert frustratie op en lelijke striemen in je nek. En het is nog zinloos ook. Wat de hond beter kan doen, is zien welke kant die wagen oprolt. En gemoedelijk meewandelen, met het touw losjes om de nek. Het noodlot gaat nog steeds dezelfde kant op, maar nu zonder jouw strijd en frustratie. Opeens kun je zelfs genieten van het uitzicht. 

Stel jezelf deze vraag eens: wat als je niet zou krijgen wat je wilt, maar zou willen wat je krijgt? Dan is een picknick in de regen misschien nog wel leuk ook. Deel je je bevindingen met ons?