Bianca kent onze methodiek over A-spelers en weet dat ze zich het beste kan omringen met deze mensen. Mocht je de methodiek niet kennen: A-spelers zijn mensen die het beste in je naar boven halen. Ze geven je energie en stimuleren je om te ontwikkelen. B-spelers en C-spelers doen dat minder, D-spelers helemaal niet. Interessant om eens te kijken in welke categorie je die mensen, waar je de meeste tijd mee doorbrengt, zou indelen. Voor Bianca geldt helaas dat haar ouders haar niet steunen in haar persoonlijke ontwikkeling. Wat doe je als je ouders geen A-spelers blijken te zijn?
Moet je de relatie met je ouders verbreken als zij je niet steunen?
Het laatste dat wij adviseren is om de relatie met je ouders te verbreken. Zelfs niet als het D-spelers zijn! Ook andere mensen die geen A-spelers zijn, hoef je echt niet compleet uit je leven te weren. Focus vooral op intensief contact met jouw A-spelers. Daardoor besteed je automatisch minder tijd aan de B-, C- en D-spelers.
Zeker wanneer je met iets bezig bent wat voor jou belangrijk is, wil je je omringen met positieve mensen die je stimuleren. Zorg er dus voor dat je genoeg vrienden, collega’s of andere A-spelers om je heen hebt die je helpen je doel te bereiken. Als dat betekent dat je wat minder tijd moet doorbrengen met je ouders, of dat de relatie die je met ze hebt verandert, is dat helemaal niet erg. Dat hoort bij volwassen worden!
Steun van je ouders
Overigens is het belangrijk om te accepteren dat je als volwassene geen support meer van je ouders nodig hebt. Het is mooi meegenomen als ze je wel steunen, maar je bent volwassen en hebt daarom geen goedkeuring, trots of enige andere steun meer nodig. Dit heeft namelijk niets met liefde te maken. Je ouders willen je waarschijnlijk – juist uit liefde – behoeden voor het kwaad. Dat hebben ze (als het goed is) altijd al gedaan!
Wees je ouders daarom dankbaar dat ze je hebben grootgebracht en laat daarna alle verwachtingen los. Of ze jouw keuzes nu goedkeuren of afkeuren, dat maakt niet meer uit. Houd je ouders op de hoogte en verwacht verder niets van ze. Dan ben je pas echt volwassen!
Hoe is jouw band met je ouders? Steunen zij je onvoorwaardelijk of heb je ook geleerd op eigen benen te staan? We horen graag van je in de comments!
