Hoe zou dat zijn, denk je: als je van iedereen zou houden. Ongeacht of je ze leuk vindt, ongeacht of ze iets speciaals betekenen voor je. Stel het je eens voor, gewoon voor de lol. Of, als je durft, omdat liefde misschien ooit wel zo bedoeld was.

Wat is Liefde?

Een tijdje geleden las ik een blog waarin het idee van houden van iedereen werd geopperd. De schrijfster geeft een aantal pakkende voorbeelden:

“Think about it. Don’t we all have family members that we love but we don’t like? We care about them and we want the best for them, but we can only take them in small doses because frankly, we don’t really like them.
And have you ever loved someone romantically but then your feelings changed and you wanted to end the relationship, yet you still loved them? It’s because you no longer liked being around them like you used to but you still cared about them. 

You see, the love didn’t fade, it’s always there. The ‘like’ went away. It’s the ‘like’ that draws us to another person and takes the relationship to the next level. 

Have you ever started a romance and felt like you loved the person on the very first day you met them? But you didn’t say anything because you felt it was too soon?
What if we all said “I love you” on the first day? That would be beautiful.”

Jaha. Jahahaha. Wie heeft er eigenlijk ooit bedacht dat je mensen leuk moet vinden om ervan te kunnen houden? Dat je er iets voor moet doen, zijn, laten, het als het ware moet verdienen? Hebben we misschien heel het idee van liefde een beetje verkeerd begrepen?

Het Verschil tussen Leuk en Liefde

Iemand leuk vinden gebeurt, als je het mij vraagt, pas wanneer je iemand kent. Wanneer je precies weet hoe iemand in elkaar zit en daar blij van wordt. Wanneer je iemand leuk vindt, is dat om wie hij of zij is als liefde, als vriend of als collega. Hier zijn enige criteria aan gebonden, je kunt immers niet met iedereen vrienden worden. Nee, je vindt iemand pas leuk wanneer hij of zij op positieve manier iets bijdraagt aan je leven. Stel je eens voor dat iemand je diep in de ogen aankijkt en zegt “jeetje, wat vind ik jou leuk.” Daar krijg je toch vleugels van?!

Liefde daarentegen is volgens mij niet meer dan het gunnen van geluk. Dat je het iemand echt vanuit je tenen gunt om gelukkig te zijn en hem of haar de ruimte geeft om te onderzoeken en te zijn wat daarvoor nodig is. Ongeacht… Ja, ongeacht. Liefde is nooit voorwaardelijk, hoorde ik laatst. Het is er, of het is er niet. Er zijn geen voorwaarden of eisen aan verbonden en je kunt geen bonuspunten verdienen door iets meer of meer te zijn dan een ander. Liefde is er gewoon. Altijd. Tenminste… Als we het omdraaien, zoals de schrijfster die ik eerder noemde voorstelt.

Liefde = Vrijheid

Wat zou er gebeuren, denk je, wanneer we van iedereen zouden houden? Zouden we milder worden naar elkaar, zachter? Zouden conflicten anders opgelost worden, wanneer je kijkt naar wat het beste is voor iedereen? Zou je liefde ooit op raken, of juist vergroten? Zou je, in het diepste van je zijn, een onuitputtelijke bron van liefde kunnen bouwen waaruit iedereen mag nemen wat ‘ie nodig heeft en die je kunt aanvullen met de liefde die je terugkrijgt? Zou je er gelukkiger van worden? Zou je een gevoel van vrijheid ervaren, omdat je sowieso mag zijn wie je wilt zonder ergens op te worden afgerekend?

Hoe zou je het vinden dat mensen niet van je houden om wie je bent, maar omdat je er bent? Probeer het maar eens, als je klaar bent met lezen. Tegen de persoon die naast je zit, of de eerste die je zo tegenkomt. Gewoon even voelen hoe het is om van iemand te houden zonder te weten wie het is, wat ‘ie doet, of hij of zij het verdient of niet. Voel even wat het met je doet om iemand volledig te accepteren, alle goeds te wensen en geluk te gunnen zonder dat je er iets voor terugkrijgt. Wie weet, als je het durft uit te spreken krijg je er misschien juist wel een hele hoop moois voor terug. Het leven is als een boemerang, uiteindelijk: wat je geeft, krijg je terug. Misschien krijg je wel een gekke bek terug, dus houd in gedachten dat dit concept voor de meeste mensen nieuw is. Laat dat je vooral niet tegen houden om het nog eens te proberen!

Spiegeltje, Spiegeltje

Oh, en kijk straks ook even in de spiegel. Kijk eens of je van jezelf kunt houden omdat je er bent, niet om wie je bent of om wat je hebt bereikt en niet pas over tien kilo of een andere baan. Gewoon omdat je er bent. Omdat je liefde bent. En als je helemaal los wilt gaan, kijk eens of je jezelf in de ogen kunt kijken en tegen jezelf kunt zeggen: “hè, kanjer. Ik vind je leuk.”

Zie je alleen maar dingen die je niet leuk vindt? Geef jezelf dan de ruimte (lees: liefde) die je nodig hebt om te onderzoeken wat ervoor nodig is om iemand te worden die je wel leuk vindt. Met jezelf kun je immers maar beter zo snel mogelijk vrienden worden, want daar kom je nooit meer vanaf. Leuk hè!

Hoe kijk jij tegen het begrip ‘liefde’ aan?