Boos zijn is ‘not done’
Lange tijd was ‘boos zijn’ een taboe. Ik vond het niet ‘volwassen’. Ik had redelijk wat stappen op het spirituele pad gezet en was zelfbewust, dus mocht ik mijn boosheid niet meer op anderen botvieren. ‘Wat de ander in mij raakt, gaat over mij. Niet over de ander’. Mijn boosheid was dus eerder een uitnodiging tot zelfonderzoek, dan aanleiding voor een stevig potje ruziemaken.
Boosheid niet uiten: een teken van verlatingsangst
Niet alleen was boos zijn een taboe. Het was eigenlijk gewoon supereng. Want als ik mijn boosheid zou laten zien, dan zou het kunnen dat die leuke man mij opeens niet meer zo lief zou vinden. Misschien zou hij schrikken van mijn felheid, of erger nog: weggaan. Ik liet daarom vooral de ‘lieve begrijpende vrouw zien’, ook al voelde ik wat anders. Alles om maar te zorgen dat hij zou blijven.
Maskers af: soms ben je gewoon een rotzak
Tot die ene keer. Ik besloot dat ik eens niet redelijk ging zijn. De regels van Non Violent Communication aan mijn laars te lappen. Want ik was hartstikke ‘violent’. Boos. En ik liet het merken. Ik hield mezelf niet in uit angst dat die ander me niet meer leuk zou vinden. Of een raar mens. I didn’t give a fuck. Wat een bevrijding! En een mooi bij-effect: het leidde uiteindelijk tot een openhartig gesprek. Er kwam zelfs een soort waardering van zijn kant. Waarschijnlijk omdat ík eindelijk eens echt voor mezelf ging staan. Ik gaf mijn grenzen aan door te zeggen dat ik echt geen zin meer had in dat gedrag.
Wil je op een dieper niveau verbinden met je partner?
Direct starten met op een dieper niveau verbinden met je partner?
Dan is het meditatiepakket “in verbinding met jezelf en elkaar” echt wat voor jou! Dit pakket bevat 5 bijzondere meditaties die je helpen op een dieper niveau te verbinden met jezelf en je liefdespartner. Speciale Aanbieding: het ‘In Verbinding met Jezelf en Elkaar’ meditatiepakket is nu beschikbaar voor maar 11 euro!
Van begrip voor de ander, naar liefde voor jezelf
Soms gedraagt iemand zich gewoon niet netjes. Niet aardig, of simpelweg als een klootzak. En je altijd inhouden of redelijk gedragen uit angst om diegene te verliezen, maakt dat je niet lief bent voor jezelf. Ik zie deze valkuil vaker bij mensen die het pad van bewustzijn bewandelen. Ze nemen steeds meer de verantwoordelijkheid voor zichzelf en hun geluk, maar mogen vervolgens nooit meer boos worden want dat zou ‘niet spiritueel’ zijn. Bullsh*t!
Boos zijn is heel worden
Boos mogen zijn is een daad van liefde. Naar de ander, omdat je laat zien dat geraakt bent. Maar vooral naar jezelf. Je accepteert jezelf helemaal, de mooie en minder mooie kanten. Je accepteert dat je mens bent en niet verlicht. Het pijnlijkste is niet dat anderen ons afwijzen, maar dat we onszelf afwijzen. We mogen vaak alleen maar die leuke kant zijn. Maar daarmee amputeren we de andere helft van onszelf; ons vuur, onze kracht en onze grenzen. Niemand buiten onszelf kan dat compenseren. Mijn spirituele held Jeff Foster heeft een prachtige tekst schreven over de schoonheid van je boosheid laten zien:
[..]
Don’t wait until you have the perfect words.
Don’t wait until your precious fire has gone out.
Or your tears have dried up.
There’s no shame in being a mess.
Anger is not ‘unspiritual’.
It is beauty. It is power.
I want to meet you beyond the mask.
Beyond the nice little boy, the good little girl.
The well-trained spiritual student.
The expert. The calm one.
The one who was never allowed to raise their voice.
[..]
(Lees hier de hele tekst: I want your anger, I want your fire)
Dit verhaal is onderdeel van een drieluik. Lees ook ‘Vaak boos? Dit is waarom je juist aandacht moet geven aan die emotie‘ en ‘Je boosheid uiten op de werkvloer: het recept voor meer waardering‘.
Durf jij je boosheid te laten zien in je relaties? Of ben jij altijd maar mr. Niceguy? Of die lieve begrijpende vrouw, uit angst dat die ander je niet meer zo leuk zal vinden als je ook eens losgaat over wat je dwarszit? Deel het in de comments.
