In het begin is een relatie natuurlijk vooral spannend en leuk. Iets samen doen is al snel supertof. Hoe anders is dat als je een paar jaar verder bent in de relatie met je lief? Lukt het dan nog om tijd vrij te maken voor elkaar? Leuke dingen te doen? Te investeren in elkaar? Te luisteren naar elkaars behoeftes en verlangens? Of is het een uitdaging die minder en minder prettig wordt? Hoe belangrijk relaties ook zijn, in de praktijk is het niet altijd even makkelijk om ermee om te gaan. We laten onze relaties soms bewust, soms onbewust in een sleur terechtkomen en groeien niet zelden uit elkaar.
De mooiste dag van je leven
Hoe anders is dat als er een duidelijke stip op de horizon staat? Trouwen bijvoorbeeld. Ben je ooit getrouwd dan zul je – ervan uitgaande dat jullie allebei uitkeken naar deze dag – er met erg veel plezier en energie naartoe hebben geleefd. Zo’n gezamenlijke droom uit laten komen vertelt iets moois. Jullie hadden sámen een doel dat steeds meer handen en voeten kreeg en waar jullie samen naar uitkeken. En dat doet iets! Je groeit naar elkaar toe.
Maar dan. Ken je de opmerking: ‘Mijn trouwdag was de mooiste dag van mijn leven!’? Ontzettend begrijpelijk natuurlijk, maar ondertussen is het eigenlijk een best vervelend statement. Want, als dit de mooiste dag van jullie leven was, wat zegt dat dan over de rest van je huwelijk?
Zonder plan, zonder perspectief, komt er automatisch meer afstand. Je groeit zonder dat je het doorhebt uit elkaar. Stellen die ook na hun huwelijk – en überhaupt in hun relatie – nieuwe perspectieven creëren, hebben namelijk de meeste kans van slagen. Een goed perspectief is iets waar je samen van droomt, waar je samen naartoe leeft. Het creëert uiteindelijk een plek waar je samen naartoe gegroeid bent en dat ís de verbinding. Hoe fijn is het om dit soort stippen op de horizon samen te blijven bepalen, ook na je huwelijk
Vals perspectief: is je relatie nog leuk?
Goed om te weten dus. Geen gezamenlijk perspectief in een relatie is dus niet het beste uitgangspunt en relaties worden er niet fijner van. Maar er is nog een valkuil op dit gebied. Zeg maar gerust een addertje onder het gras, en die draagt de naam ‘vals perspectief’. Een perspectief dat bijna inherent is aan uitstellen; het idee dat geluk in de toekomst ligt. In die gevallen loopt een relatie al niet lekker en vormt de hoop dat het in de toekomst allemaal wel goedkomt een soort houvast. Mits de ander zich misschien ‘een tikkie aanpast’.
In sommige gevallen bedenken stellen zelfs een groot gebaar; een punt vanaf waar alles beter wordt. Nadat ze samen een huis hebben gekocht of een kind hebben gekregen. Niet omdat het verbindt, maar omdat beter maakt. Een lapmiddel en dat is behoorlijk gevaarlijk. In het fundament zit er namelijk al iets niet goed en dat is waar je uiteindelijk eerst aan wilt werken samen.
Geen perspectief, onduidelijk perspectief of vals perspectief: we hebben ze in dit artikel behandeld als een van de grootste relatiekillers. Hopelijk zet het de gedachten in beweging en hebben we je een eerste inzicht kunnen meegeven op dit gebied.
