Waarom je niet durft te vragen om wat je wilt

Ik heb heel vaak gedacht dat een partner toch zou moeten weten waar je behoefte aan hebt. Maar nee hoor. Wat blijkt, je partner heeft ook van alles op zijn bordje en is niet alleen maar bezig met jou aanvoelen. Iemand zei mij eens; ‘Waarom vraag je niet om waar je behoefte aan hebt? Dat is voor jezelf zorgen’. Brrrrrr, nee! Was het eerste dat ik voelde. ‘Waarom niet?’ vroeg ze? Ik merkte ik het heel spannend vond. De gedachte alleen al gaf klamme handjes. Iemand zou namelijk ‘nee’ kunnen zeggen op mijn verzoek. Dat zou voelen als een enorme afwijzing. Niet alleen van mijn vraag, maar van mijn hele zijn. Dat wilde ik koste wat kost vermijden. Dan deed ik liever zonder. 

Voor jezelf zorgen betekent niet: manipuleer de ander 

Niets is enger dat vragen om wat je wilt. Of het nu gaat om een knuffel, luisterend oor, massage, stilte, seks, whatever. Vaak proberen we daarom via manipulatie te krijgen wat we willen. We gaan zielig doen, klagen, worden boos of we proberen de ander te charmeren en verleiden.. Maar er is een veel simpelere weg, en vaak met beter resultaat: vraag rechtstreeks om wat je wilt! Een oprechte vraag krijgt eerder een positieve reactie, dan als je het via een omweg probeert. De ander voelt onbewust als je iets probeert te ‘halen’, en zal daardoor eerder geneigd zijn het niet te geven. Of hij geeft het wel, maar met tegenzin, en dat voel je als ontvanger. Dan blijf je onbevredigd.

Eigen verantwoordelijkheid nemen = retespannend

Neem de verantwoordelijkheid voor je eigen verlangen. Dat betekent: ga vragen om wat je wilt. Zonder omwegen. En ja dat is rete spannend. Kwetsbaar. Maar als je er eenmaal mee begint voelt het ook als een soort spel. Een uitdaging; durf ik het? En… zal het lukken? Als het lukt voelt het heerlijk, want mensen gaan je vrijwillig iets geven (ervan uitgaande dat ze goed voor hun eigen grenzen zorgen). Dat voelt zo veel fijner dan manipuleren, afdwingen. En als ze het je niet geven, heb jij wel goed voor jezelf gezorgd. Je hebt je verlangen (h)erkend én erom gevraagd. Misschien kan iemand anders het je geven? Of jijzelf?

Vragen om wat je wilt; hoe dan?

Het is de kunst om je verlangen positief te formuleren. Niet zeggen wat je niet wilt, maar wat je wél wilt. Ik heb geoefend. Een paar voorbeelden: 

  • “Weet je, ik wil heel graag met alle aandacht naar je luisteren, maar ik kan je niet volgen. Er is iets op het werk voorgevallen wat me dwarszit en afleidt. Vind je het goed als ik daar eerst even over vertel?” 
  • “Zou je me even willen vasthouden?
  • “Ik heb zo’n behoefte aan even stil zijn. Wat vind je ervan als we even tien minuten in stilte wandelen?”

Ja, dan loop je misschien tien minuten in een ongemakkelijke stilte. Zeker als het de eerste keer is dat je het doet. Kun je bij die ongemakkelijkheid blijven, zonder dat het weg hoeft? Wat een man mij eens antwoordde toen ik vroeg om een knuffel; ‘Natuurlijk! Wat heerlijk, een vrouw die gewoon vraagt om wat ze wilt!’ Mensen willen heel graag geven, als ze maar weten wat en als je ze de vrije keus laat.

 
Durf jij te vragen om waar je naar verlangt? Of durf je pas te vragen als je zeker weet dat het antwoord ja zal zijn? Deel het in de comments.