Ilse bracht haar zoontje naar school om daar te helpen in de klas. Hij was superblij, en zij ook. Maar toen werd ze door zijn juf gewezen op een inschatting die zij verkeerd had gemaakt en daar had ze gelijk in. Kan gebeuren natuurlijk, maar het feit dat ze het zei raakte haar enorm. Het voelde alsof er een kindstuk in haar geraakt werd. Ilse is vast niet de enige die het moeilijk vindt om te gaan met het gevoel van afwijzing.
Voordat je verder gaat in dit artikel: Luister je liever dan dat je leest? We hebben ook een podcast over dit onderwerp. Scroll even een stukje naar beneden.
Hoe ga je om met het gevoel van afwijzing?
Mocht je je hierin herkennen, je voelt je aangevallen, bent boos, of je kreeg kritiek dan helpen de volgende stappen:
1. Wanneer voelde ik dit voor het eerst?
Ga eens na bij jezelf, wanneer voelde je dit gevoel van afwijzing voor het eerst? Misschien werd je als kind ook afgewezen door de juf of door een ouder? Dit is vaak door iemand met een autoriteit.
Door dit te onderzoeken ben je eigenlijk de leerling en de leraar tegelijk in je eigen leven. Je kan zo onderzoeken of je nog iets te vergeven hebt. Je hoeft het niet allemaal in woorden te weten, maar de eerste grote les is om uit de aanval te stappen. Dit noemen we verdedigingsloos worden.
2. Omarm de afwijzing
De volgende stap zou vergeving zijn. Je bent erachter dat dit gevoel niet meer van het nu is. Daarom is het van belang reëel te worden over je eigen verleden. Een goede oefening hiervoor is even stil worden en dat gevoel van afwijzing oproepen. Zit er gewoon eens even mee. Je krijgt er waarschijnlijk een knoop van in je maag. Omarm dat gevoel, omarm de situatie en de pijn. Als je er even een tijdje in stilte mee zit is de kans groot dat er een persoon in je herinnering verschijnt. Vertrouw erop dat de stilte en de omarming je begeleiden door de situatie. Hiermee breng je je volwassenheid nu en je geraakte kindstuk samen.
3. De hoop op een beter verleden opgeven
Een volgende stap is om de ontdekken welke overtuigingen je hebt gecreëerd door de jaren heen. Een voorbeeld kan zijn ‘bij de juf moet het altijd leuk zijn’ of ‘juffen zorgen voor veiligheid en gezelligheid’. Als je deze overtuigingen bent gaan geloven, dan kan het besef pijn doen dat juffen ook geen engelen zijn. Au!
Het is hier een goede oefening om de hoop op een beter verleden op te geven. Je zegt tegen de juf in stilte ‘wat ik zo van je nodig heb gehad is dat je een engel was en het foutloze voorbeeld was. Maar zo is het niet gegaan.’ Dan haal je diep adem en zeg je ‘hèhè.’ Je zegt hiermee tegen je autonome zenuwstelsel dat het even mag ontspannen en dat gebeurt ook omdat je reëel wordt over je eigen verleden. Vergeving is de weg naar verlichting.
Het helpt om te bedenken dat de juf, of wie er in je gedachten opdoemt, het beste gedaan heeft wat ze kon doen.
Wil je hier meer over horen en meer uitleg krijgen over wat je gelezen hebt? Luister dan naar onze podcast van 30 minuutjes ‘Beter omgaan met afwijzing – zo doe je dat’ via spotify of klik op de mediabalk hieronder.