Droom najagen
Het online magazine dat ik samen met mijn beste vriendin Karlijn Visser heb opgezet ziet er zó zen uit dat je bijna vergeet dat we de klok rond werken om drie leuke artikelen per dag te plaatsen. Sporten schiet er de laatste weken vaak bij in en gezond koken wil ook niet echt lukken. Dit alles in combinatie met onrustige nachten (deadlines, deadlines, deadlines!) is natuurlijk een recipe for disaster.
En afgelopen vrijdag voltrok zich tijdens een fotoshoot een (kleine) persoonlijke ramp. Ik voelde het al toen ik opstond: dit wordt niet mijn dag. Ik had slecht geslapen en mijn lievelingsbroek zat opeens verdacht strak. Ik probeerde er geen aandacht aan te besteden en ging naar kantoor. Er lag meer werk dan ik dacht. Na een ochtend jakkeren, sprongen we met een lege maag op de fiets naar de fotostudio.
Wat doe je als het even tegenzit?
De fotograaf, stylist en visagiste waren super professioneel en ik begon een beetje te ontspannen. Nadat we 3 outfits hadden uitgezocht en mijn make-up was gedaan, ging ik voor de lens staan. En toen gebeurde het: mijn lach bevroor, mijn schouders schoten op slot en ik kon alleen maar als een verschrikt konijn in de lens staren. De eerste testfoto’s vond ik niet om aan te zien. We besloten een andere outfit te proberen.
Ook de tweede outfit was geen succes en bij de derde outfit hield ik het niet meer droog. De rode stip waar ik van de fotograaf op moest staan, werd een brandpunt van onzekerheid. Ik had me in tijden niet zo dik en onaantrekkelijk gevoeld en mijn zelfvertrouwen was ver te zoeken. Dat er die middag geen geslaagde foto geschoten zou worden, was zo klaar als een klontje. En ik begon me af te schminken.
Dit vind je misschien ook tof om te lezen:
Wat kun je van de tegenslag leren?
Eenmaal thuis vroeg ik me af welke les ik hieruit kon leren. Het antwoord kwam al snel: niet blijven hangen in het rotgevoel en loslaten. Het verwezenlijken van een droom gaat nu eenmaal met vallen en opstaan. Bovendien kun je niet in alles uitblinken. Ik ben van nature vrij introvert. Dat ik als hoofdredacteur wat meer op de voorgrond moet treden (en dus vaker op de foto moet) hoort bij het realiseren van mijn droom. Maar ik hoef niet van mezelf te verlangen dat ik als een ervaren model voor de lens sta. Wat begon als een tranendal eindigde zo met een mooi inzicht…
Wat zijn jouw inzichten na het lezen van Evelyn’s verhaal? Deel je grootste eye-opener met ons in de comments!
