Alleen maar kijken
“Een mens heeft twee oren en slechts één mond, gebruik ze in de juiste verhouding.” Al minstens vijf minuten staar ik in de mooie blauwe kijkers voor me. We mogen niets zeggen tegen elkaar. Alleen maar kijken. Pas na vijf minuten zal één van ons beginnen met praten waarop de ander niet mag reageren. Een interessant experiment. Want wie ben ik als ik de ander niet onderbreek met mijn behoefte om te willen reageren? Wie ben ik als ik durf te luisteren met liefde? En wie is de ander als hij gewoon vrij mag praten zonder onderbreking?
Luisteren zonder oordeel
Het is inmiddels weer een paar maanden geleden sinds dit experiment plaatsvond, maar ik denk er nog met regelmaat aan. Omdat ik heel het fijn vond naar de ander te luisteren. Gewoon kijken en luisteren. En omdat ik het fijn vond om gehoord te worden. Zonder reactie, zonder oordeel, zonder advies. En de ander voor me te zien ontvouwen. Zijn eigen problemen te zien oplossen. Zijn eigen gedachtegang afmakend. Het mooie is; ik hoef er niets voor te doen. Nou ja, niets, ik hoef er alleen maar te zijn en te luisteren.
Luister om te begrijpen of om te antwoorden?
Betrap jezelf er maar eens op; dat ‘niet echt luisteren’. Want hoe vaak komt het voor dat we in gesprek zijn alleen maar reagerend op elkaar? Luisteren we om te begrijpen of om te antwoorden? De één heeft zijn of haar zin nog niet afgemaakt of de volgende pakt alweer door met zijn reactie. Soms kan dat lekker zijn, omdat je gewoon allebei in een enthousiaste bui bent en lekker losgaat. Maar vaak is dat ook heel vervelend als je gewoon iets wil vertellen, leuk of stom, en het lijkt alsof de ander niet luistert. Of meteen paraat zit om jouw problemen op te lossen of je te voorzien van advies wat je zelf ook al had bedacht. Ik bedank ervoor.
Liefdevolle aandacht geven
Als ik iets heb geleerd de laatste tijd, is het dat de meeste dingen zichzelf wel oplossen en dat het echt al dikke prima is als we soms gewoon even naar elkaar luisteren. Want heel stiekem hebben we soms geen advies nodig, weten we het antwoord op onze eigen vraag heus wel en is het gewoon even fijn als er iemand wil luisteren. En omgekeerd geldt hetzelfde. Ik vind het heerlijk om naar anderen te luisteren en hoe de ander zich voor mijn neus ontvouwt en zich open en eerlijk laat zien. Als ik maar bereid ben mijn liefdevolle aandacht te geven.
Doe de test: luister jij?
Dus de volgende keer dat je met iemand in gesprek bent, check jezelf. Luister ik? Of ben ik alleen maar op mijn beurt aan het wachten om de ander te voorzien van een reactie die ik nu al aan het bedenken ben terwijl de ander zijn of haar zin niet eens heeft afgemaakt. Luister ik écht? Durf ik een stilte te laten vallen om te kijken wat de ander doet? En durf ik mijn ruimte in te nemen als de ander bereid is naar mij te luisteren? Speel eens met die liefdevolle aandacht. That’s where the magic happens.
Hoe kijk jij tegen het onderwerp ‘luisteren’ aan? Geef jij luister jij om te antwoorden of om te begrijpen? Heb jij de test al gedaan: luister jij? Laat het ons weten in een reactie!
