Perfectionisme is de laagste levensstandaard

Dan het slechte nieuws: wat zijn er veel perfectionisten! Bijna elke dag ontvangen we vragen van mensen die zichzelf wanhopig perfectionistisch noemen en daar last van hebben. Omdat het je diep onzeker maakt en veel stress oplevert. Omdat het je weerhoudt om dingen af te maken of zelfs ergens aan te beginnen. Omdat het je belemmert om te experimenteren, nieuwe dingen te leren of te genieten van kleine vooruitgang. Perfectionisme put je uit, frustreert je en zit je vooral in de weg. Laat staan hoe het is voor de mensen om je heen.

Perfectionisme is misschien wel de laagste levensstandaard. Omdat je uitgaat van een situatie die nooit zal bestaan. Elke dag met al je energie en aandacht streven naar een foutloos resultaat, is als jagen op een dodo: het zal je nooit lukken. Je kunt niet vangen wat niet bestaat. Een perfectionist zal altijd blijven zoeken – tot uitputting aan toe.

Perfectie = het onmogelijke

Maar je kent ons: gelukkig is er een oplossing. Je kunt namelijk op een heel andere manier leren kijken naar wat ‘perfect’ is. De gebruikelijke manier van kijken, is dat je uitgaat van een soort objectieve hoge lat waar niets of niemand overheen kan. “Niemand is perfect,” zeg je dan, want niemand kan voldoen aan de standaarden van die hoge lat. Het perfecte is in zo’n wereld onmiddellijk het onmogelijke.

Geniet van de rauwe werkelijkheid

Wij kijken op een andere manier naar ‘perfect’, namelijk: het is precies goed zoals het is. De situatie is in zichzelf perfect, simpelweg omdat dit nu eenmaal de situatie is. Deze werkelijkheid is de enige die er is en precies dát maakt ‘m meteen perfect: er is geen alternatief. Ook de rafelranden, gaten en mislukkingen zijn perfect, omdat ze er blijkbaar zijn en de wereld mooi maken – rauw, puur, echt. Het maakt dat alles wat je doet, van nature perfect is. In zo’n wereld betekent perfectionisme opeens dat je kunt genieten van de rauwe werkelijkheid, met alles wat die is – en wat die niet is. Het is misschien even oefenen en vraagt van je dat je stopt met het hebben van allerlei verwachtingen, maar als je nu tóch een perfectionist bent, dan het liefst een hele goede.

Zou jij jezelf omschrijven als perfectionist? Zo ja, kijk je hier na het lezen van dit artikel anders tegenaan? Wij vinden het tof als je dit met ons deelt in de comments!